Corrie en de kaboutertjes

[p. 113]

Hoofdstuk XX. [Het boschfeest]

Het is 15 Augustus, en tot vreugde van groot en klein, is het heerlijk mooi weer. Ze zijn allen vroeg opgestaan, en ze kijken uit hun ramen in den tuin, en zien de zonnestralen schitteren in de dauwdroppeltjes, die aan alle grassprieten hangen en op alle bladeren en bloemen liggen. De kapellen en bijen vliegen al vroolijk rond, en tot schrik van Corrie, komt er een wesp door het openstaande raam, en gonst in wijde kringen langs het plafond en dan weer over het ledikant, en dan zet zij zich op de lampetkan en op het zeepbakje, en Corrie staat angstig in een hoek en durft niet naar de waschtafel, om zich te gaan wasschen. Daar komt de wesp naar haar toe en vliegt gonzend om haar heen, en Corrie roept anstig:

[p. 114]

‘Mama!’

Mevrouw van Dam komt dadelijk bij haar en zegt:

‘Een wesp? O, die zal wel weer weg vliegen; laten wij het raam wijd open zetten. Kijk daar komt ze er al naar toe.’

Maar neen, telkens komt zij voor het raam en keert dan gonzend terug en gaat weer op het zeepbakje zitten. Mevrouw van Dam neemt het bakje en zet het in de buitenvensterbank en zie, daar vliegt de wesp luid gonzend het raam uit.

‘Hè, gelukkig,’ zegt Corrie, ‘nu kan ik me gauw aankleeden.’

Daar komt een kar voor de deur van het Wapen van Athlone.’ Een groote koffer wordt het huis uitgedragen en met den versierden wagen van Lili, op de kar geladen. De voerman haalt ook een koffer van Rustoord en een groote doos bij Hupkes. Het zijn de verkleedpakken, die met de kar naar den Rouwenberg worden gebracht. De kinderen moeten zich daar in een verscholen hoekje verkleeden, want ze kunnen niet verkleed door het dorp loopen.

‘Komt kinderen, gauw ontbijten en dan naar den

[p. 115]

Rouwenberg en ieder moet zijn presentje zelf dragen.’

Ze zijn weldra gereed en als ze op den straatweg staan, zien ze verscheiden andere kinderen uit de pensions komen.

‘Gelukkig dat Oom Frits een eind verder woont,’ zegt Jaap ‘we zouden anders niet ongemerkt weg komen. Zou Oom Stevens nu goed oppassen dat Oom niet vóor half tien de deur uitgaat?’

‘Ja, wees daar maar niet bang voor; tante Stevens heeft hem gezegd dat Oom Stevens graag met hem mee wilde gaan, en hem niet vóor half tien kon komen halen.’

De kinderen gaan dansend en springend den weg over van Rhederoord; ze moeten wachten voor het hek van den spoorweg; er komt een sneltrein voorbij stuiven en ze zien niets dan het zwarte gezicht van den stoker, want ze knijpen allemaal de oogen dicht voor het opvliegend stof.

Als de hekken opengaan, loopen ze als een troep schapen en lammetjes over den weg, de kleintjes plukken bloemen en de grooten praten druk over de vertooning, dan met den een en dan met den ander.

[p. 116]

‘Als de konijntjes nu maar op het juiste oogenblik te voorschijn springen,’ zegt Tji, ‘want anders weet ik niet wat ik doen moet.’

‘Daar zal ik wel voor zorgen,’ zegt Mevrouw van Dam; ‘het zal nog moeite kosten ze zoo lang zoet te houden; de krekel moet mij helpen, wil je mij helpen Willy?’

‘Zeker Mevrouw, ze mogen zoo lang met mijn cri-cri spelen.’

Eindelijk komen ze op den Rouwenberg; de voerman heeft de koffers op een verscholen plek gebracht, en nu haasten de dames zich, al de pakjes uit te zoeken en er worden overal kleedkamers tusschen de struiken gezocht.

‘Als nu Oom Frits eens hier kwam,’ zegt Henk, die met al de jongens rechtsaf is gegaan en bezig is zijn keverpak aan te trekken.

‘Oom Stevens komt met Oom Frits van den anderen kant en de andere dames en heeren zullen hem boven op den Rouwenberg aan den praat houden, totdat Corrie er te voorschijn komt,’ zegt Jaap.

‘Wij hebben het wel gemakkelijk, als stomme

[p. 117]

kevers,’ zegt Henk, terwijl hij een zwart gebrande kurk uit een sigarenkistje neemt. ‘Zal ik jou zwart maken, of jij mij?’

‘Ja, dat is goed, vooral ook in mijn nek of zit de zwarte kap er over? mijn handen behoeven niet, omdat ik zwarte handschoenen aan doe. Zitten de horens goed recht? jou schilden zitten te hoog; kom eens hier, ik zal je helpen.’

Zoo helpen de twee kevers elkaar, terwijl Robbie en Jopie in konijntjes worden veranderd.

Marie Rensburg is een waternimf; ze heeft een groene jurk met groene kousen en groene schoenen, en op haar hoofd een groote witte waterlelie van bloemenpapier gemaakt en een bos rietpluimen in de hand; ze heeft die 's morgens vroeg aan den IJsel geplukt. Tineke en Leni zijn boschnimfen en hebben witte jurken met bouquetjes van boschbestakjes op den rok en een krans van kamperfoelie in het haar. Iddy is ook boschnimf en heeft een witte jurk met zacht groen mos en fijne dennetakjes en een kransje van eikebladeren met roode galappeltjes.

Bom is waternimf met groen en wit gestreepte

[p. 118]

jurk en een krans van waterwilgetakken. Er hangen eenige kinkhorens aan haar ceintuur. Truida is boschnimf en heeft een witte jurk met guirlandes van klimop, en een panfluitje hangt aan een rood lint aan haar hals. Pi is in het wit, met een collier en armbanden van larixappeltjes en een krans van dopheide in het haar.

Dolly, Lientje, Toosje en Annie zijn waternimfen, dus in het groen, met vergeet-mij-nietjes en andere waterplanten, terwijl Greta een boschnimf is in een witte jurk, met grijze korstmossen en een krans van roode vossebessen, en al de nimfen hebben witte of groene vleugeltjes en fladderende ceintuurs van tarlatan.

En Lili, de Nimfenkoningin is geheel in het wit, met een sluier van doorschijnend gaas, bezaaid met zilveren sterretjes. Ze heeft een zilveren kroontje op het hoofd en hare voeten rusten op een vossevel. Achter op haar wagen zit een opgezette reiger met uitgestrekte vleugels.

De kabouters hebben bruine pakken aan en spitse bruine mutsen op en lange bruine baarden. Tjiki heeft een witten baard. Ze dragen schoenen met

[p. 119]

lange punten en ceintuurs van geel katoen, en daar hangt een bijl aan en een schopje.

De krekel heeft een groen masker voor met groote uitpuilende oogen, een nauwsluitend groen pak en groene vleugels.

De muggen hebben bruine hansopjes aan en licht bruine gazen vleugeltjes. Om kwart vóor tien zijn allen klaar. Mevrouw van Dam blijft bij de kinderen, terwijl de andere dames zich haasten boven op den Rouwenberg te komen. Er zijn eenige vouwstoeltjes bij de bank gezet en daar zitten nu de dames en heeren in een wijden kring, sommigen op den grond of op een lagen boomtak.