Verscheyden bruyloft dichten ende liedekens ghedicht ende gecomponeert by verscheyden gheesten(1611)–Jan Jansz. Orlers– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Bruyd-Lof-Liedt. AL het gheen daer ons vernuft En verstant op light en suft, Al den arbeyt, al de pijn Die wy doen om wijs te zijn, Is maer ydel sotte waen Als wy dese wet versmaen, Die den hemel, en t'ghewelt Van de soete min ons stelt. Die de Minne in sijn hert Nimmermeer ghewaer en wert, Sulcke mensch is t'eenemael Niet dan yser en dan stael; Sulcke mensch heeft noyt ghevat T'lieffelijcke voester-nat, Dat uyt s'vrouwen borsten vloeyt, En ons drooghe lip bespoeyt. [pagina 64] [p. 64] Soo lang als het dertel dier Venus Soonken met sijn vier, Met zijn booch en pijlkens heeft Om des werelts cloot ghesweeft, Isser niet soo wreet, en stuer, Dat de Moeder de Natuer Niet en heeft in sijne macht In sijn strengh ghebiedt ghebracht. Al waer dat het swerte cleet Van de nacht wert uytgespreet Over t'groen gheschildert lant, Voelt een yder dier zijn brant: Yder dier in liefde blaeckt, En naer sijns ghelijcke haeckt; Yder dier verdwijnt en sterft Als het sijns ghelijcke derft. Phœbus heeft des avonts laet, Eer hy naer zijn slaep stee gaet, Met zijn moede traghe hant Noyt zijn paerden uytghespant, Of hy hadde t'elcker stont Waer hy zijn ghesicht eens sont, Aengheschout een lieflijck paer, Dat door minne quam te gaer. In het midden vande zee, Daer het blauw' gheschubde vee Met zijn vlimmen uytghedeelt Sonder voeten ligt en speelt, Laet de minne haren gloet Oock door-dringhen, ende doet Dat die natte borghery Van zijn vier ontsteecken zy. Het ghepluymde snelle volck, Dat door menich duyster wolck Tot des wints en regens spijt Op sijn lichte vlogels rijt, Can met sijne rasse vlucht In de ydel open lucht, In die wijde open baen, T'vier der minnen niet ontgaen. Dit is Bruydegom, de wet Die u oock is voor gheset, Die ghy met gheen loose list Met gheen const t'oncomen wist: Dit, dit is den heeten brandt, Daer u jonghe cloeck verstant, Vwe wijsheyt onder swicht, En ghelijck verwonnen licht. [pagina 65] [p. 65] Ghy die in de plaets van een, Neghen maeghden hebt ghevreen, Neghen maeghden, die u sin Trocken tot haer vvijse min. Compt nu van Parnassi top, Dat ten hemelvvaert climt op, Neder stijghen, en u spoen Om vvat anders op te doen- Alsoo haest ghy hadt ghesien, Dat ghy niet en mocht ontvlien, T'geen u vvas met volle recht, Van de Goden toeghelecht, Hebt ghy t'sotte volck bespot, Dat licht teghen sijnen Godt, Teghen s'hemels vvijs besluyt Met zijn dvvase vvijsheyt muyt. Gaet dan neemt dat lieflijck soet Daermen veel om lijden moet: Neemt het soet, dat u ghebuert, Daer soo menich hert om treurt: Gaet en denckt in uvve vreucht Somtijts om ons jonghe jeucht, Die noch in dees banghe pijn Ligt, en ongetroost moet zijn. P. D. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij