Kinderlust en kinderleed

[p. 27]

Veldbloempje.

't Madeliefje tusschen 't gras

Beurt zijn zilvren Kopje,

't Wilde roosje in 't struikgewas

Breekt zijn schoonste knopje.

Alles lacht u vriendlijk toe:

‘Lief, aanvallig meisje!

'k Wil wel altijd bij u zijn,

Pluk, och, pluk me een reisje