Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes

[Een Kindt van 's Moeders dracht]

Stemme alst begint.

Een Kindt van 's Moeders dracht,
Ter Wereldt voort ghebracht,
Vervalt in veel ghebreecken:
't Werdt somtijdts teghen danck

[p. 96]

 

Ghevoedt met Spijs en Dranck,

 

Eer 't sijn ghebreck kan spreecken.

 

2 Als hy wat meerder weet,

 

Soo werdt hy t'School besteedt,

 

Nae d'Ouders goedt behaghen:

 

Daer blijft hy weer verheert,

 

Ende hy wordt volleert,

 

Soo moet hy veel verdraghen.

 

3 Nae dees bedroefde tijdt

 

Wast hy in meerder strijdt,

 

In 't bloeyen van sijn Iaren:

 

Als nu quelt hem de Min,

 

Dan weer leydt hert en sin

 

Om Rijckdom te vergaren.

 

4 Schoon dees bedroefde Mensch

 

Nu heeft nae wil en wensch

 

De Liefdens lust verwonnen,

 

Dan is door teghenspoet,

 

Of door verlies van goedt

 

Sijn droefheydt weer begonnen.

[p. 97]

 

5 Dus raeckt een Mensch de tijdt,

 

En 't fleur sijns levens quijt,

 

Met quellingh, jammer, klaghen:

 

Dit is van Kindtsheydt af,

 

Tot dat hy weer in 't Graf

 

Met droefheydt werdt ghedraghen.

 

6 Ghelijck de Vloedt, de Zee.

 

Soo gaet het leven mee,

 

Dan laegh, dan hoogh gheresen:

 

Dan vreught, dan weer verdriet,

 

Dan Rijckdom weer tot niet;

 

't Is noch als 't plach te wesen.

J. van Asten.