Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes

Bruylofts-Eergift,

Stemme: Sylvester in den Morgenstondt.

Een Harder die sijn eerste Lief // ontrooft was door de Doodt,
Bevindende 't groot ongherief // en hem van vreught ontbloot,
Soeckt op een nieuw of hem de Min // en het gheluck wou leyden,
Tot dat hy weder nae sijn sin // mocht wesen met sijn beyden.

[p. 62]

 

Hy treckt ver van sijn Wooningh, als de Son staet West:

 

Want dan de Minnaer 't vryen dunckit te wesen alderbest.

 

2 Hy gaet niet west, niet zuyd', of noort // door Veen, Bosch, Berg, of Dal,

 

Al zijn de Nymphjes seer gestoort // sulckx hem niet hind'ren sal:

 

Maer vaert recht regel oostwaert an // met sijn kleyn lastbaar Schuytje

 

Nae stee, tot hy in 't endt vernam, die heden is sijn Bruydtje:

 

Nu door den Echt te saem vereent, nae haer begheer,

 

Dus leydt de Nymphjes al haer moet en hoop ghestort ter ne'er

 

3 My docht, ick hoorden hare klacht // die sy met traentjes de'en

 

Wel lieve Nymphjes peynsdick // waer toe sulck naer geween?

 

Denckt liever om een jongh Gesel // in 't soetste van sijn Ieuget

 

Die u somtijdts door jock en spel // de droeve geest verheuget:

 

Ghy weet de Ieught en d'Oouderdom past niet te gaer,

 

Want d'een lijckt dan de Dochter wel, en d'ander schijnt de Vaer.

 

4 Ey stilt, ey stilt u droef geklach // wel seecker benje sot?

 

Want komt het breeder aen den dagh // soo wordje licht bespot:

 

't Is nou toch al gevrijdt, getrout // gelief-koost, en ghewonnen:

 

Waer over men dees Feest hier hout // want 't Huw'lijck is begonnen

 

Met dese Twee, die in 't ghetal van Iaren bey

 

Niet veel verschillen, dat voeght best, soo 't oude Spreeckwoort sey.

[p. 63]

 

5 Wel aen dan nu, vereende Twee // malkander trouw betoont:

 

Wy wenschen dat gheluck en vree // by u gheduerigh woont,

 

En dat ghy noch een langhe tijdt // meught leven met u beyden,

 

In goede rust, of schoon de Nijdt // veel laster soeckt te spreyden:

 

Dat Godt den mensch heeft toegheleydt, hier in dit Dal,

 

De Nijdt, met al haer nijdigheydt, sulcks niet verhind'ren sal.