Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes


Prins Robberts Mars. Goddin die door u soet gesicht Mijn sinnen hebt beheert: Wilt ghy dat my dat schoone licht Verbrant, en gants verteert, Versmelt, versmoort, en heel verdwijn En so van liefde sterf, En dat ick leef in dese pijn, En nimmer troost verwerf.
[pagina 59]
Wat smert kan ick geven? Wat troost had gy verwacht? 'k En had de noyt op u gedacht, Dies houdt u buyten mijne macht, Ghy sult in smerte leven; Soeckt wie u pijn versacht.
[pagina 60]
2 Sal altoos dan u ysigh hert, Af-keerigh van de Min, O soete Vyandin! O Hart! soo hart als harden steen, Hart als van Diamant: Dat in soo soeten Boesem een Met onrecht is gheplant. Antwoort. Mijn Ys sal u niet deeren, Laet my uyt u ghewiel: Mijn Hart heeft voor u geen ghevoel, En daerom is 't soo ysigh koel, Dies wilt u van my keeren, En soeckt een ander Boel. 3 't Zy wie op u sijn oogen wendt, En siet u gaven aen, Die vindt daer schoonheydt sonder endt, En kan hem niet versa'en: Maer wie weer op u koelheydt siet, En uwe wreetheydt smaeckt,
[pagina 61]
Die vindt hem in een droef verdriet, Daer niemandt uyt en raeckt. Antwoort. Heeft my den Hemel mede Met yet wat schoons begaeft, G'en hebter u niet in verslaeft: Weet dat mijn gheest veel hooger draeft: Dies maeckt dat uwe rede De geyle lust begraeft.