Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes
(1646)–Guillaume Abrahams Ooijevaer–
Auteursrechtvrij
[pagina 18]
| |
Op de wijse van Prins Robberts Mars.Wie kan Godts Wijsheyt immermeer
Ten vollen spreecken uyt?
En u Barmhertigheydt, O Heer,
En wonderlijck besluyt?
Ghy die den Mensch' gheschapen hebt,
En wecken sult uyt 't stof:
Door uwen Soon ons weder schept.
V Naem zy Eeuwigh Lof.
2 Godts Wijsheyt gaf den eersten Mensch
Het Aerdtsche Paradijs:
Dat hy sijns herten volle wensch,
Tot 's Scheppers Lof en Prijs,
In Eeuwigheydt ghenieten sou',
En leven sonder schroom:
| |
[pagina 19]
| |
Indien hy zich maer wachten wou'
Van den verboden Boom.
3 Maer door der Slanghen listigheydt,
En eyghen lust ghepordt:
Soo werdt den Mensch van 't Padt geleydt,
En in 't verderf ghestort.
Dat was den eersten droeven dagh,
Voor 't Menschelijck Gheslacht,
Toen Sonde, Doodt, en Treur-gheklach
Ter Wereldts wierdt ghebracht.
4 Des Menschen onghehoorsaemheydt
Heeft in een ooghenblick
't Gheniet van Godes Majesteyt
Verandert in een schrick:
Den Mensch ontweeck Godts helder Licht,
Vol schaemte, naeckt en bloot:
Verviel van Godes Aenghesicht,
Van 't Leven in de Doodt.
5 Wy waren al, in Adams Val,
Vyt Eedens Hof ghejaeght,
| |
[pagina 20]
| |
In dit ellendigh Tranen-dal,
Met smert en ramp gheplaeght.
Maer Godt heeft ons sijn hulp gheboo'n,
Gheredt uyt 's Doodts ghevaer:
Gheschoncken sijnen Een'ghen Soon,
Tot eenen Middelaer.
6 't Beloofde zaedt der Vrouwen, heeft
Der Slanghen kop vertre'en.
Die ons den hooghen Hemel gheeft
Quam woonen hier bene'en.
't Lam Godts, dat's Wereldts sonden draeght,
Godt en Heer boven al:
Die is gheboren van een Maeght,
Te Bethl'hem in een Stal.
7 Wy vyeren de ghedachtenis
Van dien ghewenschten Dagh:
Dat Christus ons gheboren is,
End' in de Kribbe lagh:
Verachtelijck in Arremoed,
De Beesten schier ghelijck:
| |
[pagina 21]
| |
Om ons te schencken 't eeuwigh Goedt,
Het Hemelsch Koninckrijck.
8 Den Koningh aller Koninghen
Woud' in gheen trotse pracht:
In Prins noch Koninghs wooninghen
Ter Wereldt zijn ghebracht.
Men wist van Staet noch Pronckery,
Een Kribbe was sijn Wiegh.
O Mensch! dat u gheen Hoovaerdy,
Noch wellust en bedriegh'.
9 Verwerpt u Heyl, en Koningh niet,
Al is hy Arm en Kleyn.
Hy is uw's Levens klare Vliet,
En springhende Fonteyn.
Die met boetvaerdigheydt ghelooft
Aen 't Heyligh Kindekijn,
Als Leden van het Christen-Hooft,
Sal door hem zaligh zijn.
10 Wie kan Godts Wijsheydt immermeer
Ten vollen spreecken uyt?
| |
[pagina 22]
| |
En u bartmhertigheydt, o Heer!
En wonderlijck besluyt?
Ghy die den Mensch gheschapen hebt,
Vyt nietigh' Aerd' en stof.
Door uwen Soon ons weder schept:
U Naem zy eeuwigh Lof.
Alleen de Heer Zy lof en eer. |
|