Haerlemsche Somer-Bloempjes tweede offer, Aen de Vreught-lievende Nymphjes

[p. 1]

T'samenspraeck, Tusschen Rosemond en Philander.
Ach, ach! wat is 't een soete vreught,
Die nae sijn sin soo wordt verheught.

Toon: Nova, of nieuw.

Philander.

Ach! Roosemondtje, mijn soete Meyt,
Mijn hart inwendigh staegh sugt en schreyt,

[p. 2]

 

 

O! overschoone Blom, en pronck der Vrouwen!

 

Wanneer ick u aenschijn niet mach aenschouwen:

 

Ach! al, al, al, al, al mijn vreugt vergaet:

 

Wel soete Beckje segt wat raedt?

 

Ey geeft my doch een weynigh baet.

 

 

 

Rosem:

 

2 Philander, benje soo seer bedroeft,

 

Dat ghy geen lust noch vreught hebt in u leven?

 

Wel, waerom hebje dus langh vertoeft,

 

Eer datje 't my te kennen hebt gegeven?

 

Ach! dat, dat, dat, dat, dat ick had verstaen

 

Wat druck en pijn u mocht aengaen:

 

Al dit verdriet waer langh gedaen.

[p. 3]

 

3 O soete Susje! O klaer Fonteyn!

 

O schoone glans!die 't alles gaet te boven,

 

Ghy wascht mijn wonden soo fris en reyn,

 

Dat ick die gonst niet kan ten vollen loven,

 

Iae lie-lie-lie-lie-ve Rosemondt,

 

Mijn hart dat wordt geheel gesondt

 

Deur dese vreught die ghy my jondt.

 

4 Mijn troost, mijn hart, al mijn levens vreugt,

 

Ach dat wy eensjes by malkander waren,

 

(Ick meen) jy soudt heerlijck zijn verheught,

 

Geen pijn noch smart en sou ons meer bezwaren:

 

Als ick, ick, ick, ick, ick u lipjes teer

 

Dan drucken mocht, nae mijn begeer,

 

Iou hartje sou verquicken seer.

 

5 Als 't mach geschieden in eer en deucht,

 

(Of tot vermaeck) so ben ick daer niet tegen:

 

Want siet, het beurt dat de jonge Ieucht

 

Somtijts tot valsch bedroch sou zijn genegen.

 

O neen, neen, neen, neen, neen, mijn lieve Kint:

 

Want sulckx men noyt by my bevindt.

[p. 4]

 

Tot alle deught ben ick ghesindt.

 

Rosem:

 

6 Philander, 't ghene ghy hier nu seght,

 

Sou dit voorwaer doch in der daedt so wesen?

 

Phyl.

 

Iae Roosemondtje, dat is oprecht,

 

Weest vry te vreen, en wilt daer niet voor vreesen.

 

Roosem.

 

Wel nou, nou, nou, nou, nou, ick ben gerust.

 

Phyl:

 

Adieu dan, mijn Vermaeck en lust;

 

(Maer ey, noch eerst een reys ghekust.)

Tot weersiens toe.

Guil: A. Ooyevaer.