Den vaderland getrouwe. Uit het dagboek van een journalist

[p. 379]

Hilversum - 20 maart 1970

Half februari 1970 was mijn film - acht gesprekken met Kennedy-medewerkers - voor uitzending gereed. De tekst werd minister Luns toegezonden.^1. Hij besefte terdege waar het om ging. Het wachten was op een acceptabele datum waarop hij zijn commentaar zou geven. Die datum kwam niet. Het werd maart. Herhaaldelijk appelleerde Ton Neelissen, eindredacteur van het programma Panoramiek aan het ministerie van Buitenlandse Zaken om een afspraak te maken. Tenslotte kreeg Neelissen Luns zelf aan de lijn.^2. Hierbij stelde de minister zich overduidelijk in de verdediging op en op een bepaald ogenblik ‘smeekte hij om de film niet uit te zenden.’ Nelissen raakte hier dermate van onder de indruk, dat hij zich deze avond bezoop.

1. De Minister noemde Ton Nelissen ‘een witte raaf in de journalistiek’, omdat hij het ‘hoogst fatsoenlijk’ van de nos vond hem in de gelegenheid te stellen weerwoord te geven. Maar Luns beantwoordde deze hoffelijkheid met eindeloos traineren.

2. Ton Nelissen bezit nauwkeurige verslagen van zijn telefonades met Luns inzake de film met de Kennedy-medewerkers.