Den vaderland getrouwe. Uit het dagboek van een journalist

Amsterdam - 24 februari 1961

Bliksembezoek aan Nederland. Eerst een gesprek met Emile van Konijnenburg. ‘Aan het zogenaamde zelfbeschikkingsrecht voor de Papoea's, wat van Luns zo nodig moet, zal een punt geluld moeten worden,’ aldus Konijn. ‘De Indonesiërs moeten begrijpen dat dit in de wereld van vandaag een hot issue^1. is.’ Hij vervolgde: ‘President Kennedy is bezig zijn nevenproblemen op te lossen, opdat hij aan de hoofdschotel, de Sowjet-Unie, kan beginnen. Hij wil aan Sukarno, Luns en Nieuw-Guinea geen kind meer hebben. En waar de Papoea zelf zou liggen bij een overdracht? Laat Nederland dan voor tien jaar de finan-

1. Heet hangijzer.

[p. 124]

ciering van het gebied aanhouden, wanneer zij zo nodig een boodschap aan Nieuw-Guinea moeten hebben.

Je papieren zijn de laatste tijd gestegen, want de partituren klopten. Jouw brieven en die van Van Blankenstein bleken identiek te zijn. Indonesië zou natuurlijk enkele positieve uitlatingen moeten doen, want dan kan men in Washington tenminste stellen: wat is er van Nederlandse zijde gekomen? Daarom was het belangrijk dat Subandrio onlangs iets in de richting van een oplossing in uno-verband heeft gezegd,’ aldus Van Konijnenburg.

‘Zelfs een man als Van den Beugel^2. denkt nog altijd dat Sukarno erop uit zou zijn Nederland te vernederen. Ik heb hem toen gevraagd: “Ken je Bung Karno eigenlijk?” Nee, dat duidelijk niet. Wij hebben toen een weddenschap voor duizend gulden gesloten hoe het met de Nieuw-Guinea-zaak zou aflopen.’

2. Van den Beugel was in die dagen zojuist afgetreden als secretaris-generaal van Buitenlandse Zaken.