'Tell me who your friends are...'

[p. 115]

Frank Heckman

Frank Heckman (55), organisatie adviseur. Inderdaad zijn we sinds 1974 bevriend, toen ik, op weg in mijn tr6 naar Den Haag, hem als lifter zag staan bij het stadion in Amsterdam. Samen met Casper Bake en Tage Domela Nieuwenhuis vormden we een privé clubje van vier dat al vele jaren bijeenkomt om samen te eten en bij te praten. Vooral in de benarde tijd, toen ik tegen de staat knokte, waren zij me dikwijls tot troost, ook al gaven ze me geen van drieën ook maar enige kans van slagen tegen het Haagse bolwerk. Met Frank reed ik naar Zwitserland om bij mijn broer Theo te logeren. Als Indische jongen werd hij een broer van me. Later, toen hij trouwde in Chicago, en een zoon kreeg, heb ik hem ook daar opgezocht. We zijn alweer bijna 30 jaar regelmatig in contact, wat ze in het oude Indië ‘sobat kras’ noemden.

10 Mei 1974, een bos bloemen in de hand op weg naar de trouwdag van mijn ouders, met de duim omhoog in de miezerige motregen voor het Olympisch Stadion. De rode Triumph tr6 kwam tot een abrupte stop en spoot achteruit. Niet jij, of jij, andere hitch-hikers terugwijzend, maar hem! Een blik, instant recognition, onze verschillende geaardheid ten spijt, en zo gebleven nu ruim 27 jaar later.

Energie, heel veel energie, zinderende ontmoetingen. Gesprekken liepen van het absoluut meest basale, vulgaire naar de verste uithoeken van de wereld, naar het diepste en meest aspirerende in de mens, naar de raadselen van het brein tot de kloterigheid van de politiek... en dat alles in een tijdsbestek van een uur!

[p. 116]

De ontmoeting in '74 had een bijzondere timing, het moment waarin ik het maatschappelijk leven (als beginnend sportleraar) instap met een aantal (niet zulke bewuste) verwachtingen. Dan krijg ik een aantal shots toegediend die het landschap aanzienlijk vergroten. Willem geeft mij de exposure met het elan dat all things are possible: ‘Kom woensdagavond langs dan speelt de winnaar van het Tchaikovski concours bij mij thuis’; ‘Hier is het boek The Inner Game of Tennis (primeur in Nederland)’; ‘Ga mee naar Parijs lunchen met Dewi Sukarno’; ‘Ik ken een bijzondere “meester” in de Indonesische martial arts, jullie moeten elkaar ontmoeten’; ‘Professor Delgado, dit is Frank Heckman, een goede vriend van mij die zeer geïnteresseerd is in uw werk’; en met grote regelmaat correspondentie uit de hele wereld, met altijd een persoonlijke noot. Dank voor jouw geloof in en vooral je niet aflatende blik op het verborgen talent.

Toen ik later in mijn Amerikaanse tijd onderzoek deed naar flow op de werkplek met de hulp van prof. Mihali Csikszentmihalyi, dacht ik vaak: we moeten Willem interviewen, die man is flow! (flow is een staat van bewustzijn zo gefocust dat het leidt tot een absoluut opgaan in de activiteit). Mensen die regelmatig in flow zijn, hebben, volgens Csikszentmihalyi, een ‘autotelic personality’. Dit zijn mensen die ondanks de sociale controles van de samenleving in staat zijn op hun eigen kompas te varen (auto = zelf; telos = doel). Willem Oltmans koerst op eigen kompas en houdt elke dag z'n logboek bij. Willem, als er iets is wat jou op koers houdt, en wat ik zo bewonder, is het jouw onwrikbare belofte om trouw te zijn aan jezelf.

Frank Heckman