De staat van bedrog

23 november 1995

Op 6 november maakte ik de gang naar Canossa en sprak voor het eerst weer met Hans Verploeg en zijn juridische medewerkster, Inge Brakman. Hij begon met te zeggen dat een van de 21 negatieve aanduidingen over hem in Persona non grata onder de gordel was geweest. Het was onwaar dat hij in 1980 de Kunstenbond met keet had verlaten en zodoende bij de nvj emplooi had gevonden. Ik zegde toe dit in de eerstvolgende publicatie te zullen corrigeren, wat ik ook heb gedaan. Ik had mijn nieuwe boek Mijn vriend Sukarno³⁶ meegebracht en schreef er (op verzoek) iets in: ‘Dank voor alles.’ En dat was ook gemeend. Werd weer ‘in genade’ aangenomen. De nvj is dus bereid zich opnieuw voor mijn gevecht in te zetten.

36 Uitgeverij Het Spectrum, Utrecht (1995).

[p. 31]

Op advies van Pieter Lakeman - die me in 1990 ook adviseerde mijn zaak in handen van mr. Vermeer te leggen - heb ik professor P. Nicolaï benaderd. Nicolaï, specialist in bestuursrecht van het kantoor Höcker, Rueb & Doeleman, moet Vermeer gaan ondersteunen, zodat er met meer spoed naar een beëindiging van dit proces toegewerkt kan worden. De nvj, die meestal mr. H.F. Doeleman voor problemen inschakelt, ging met het inzetten van Nicolaï akkoord. Peter Nicolaï is meteen aan de slag gegaan en gaat zich richten tot Overdam van Binnenlandse Zaken inzake de bvd-dossiers.

[Twaalf dagen New York]