De staat van bedrog

31 oktober 1995

Minister Hans Dijkstal van Binnenlandse Zaken schrijft een nieuwe beslissing te hebben genomen over de inzage van mijn bvd-dossiers. Het lijkt erop dat de druk van de Raad van State van invloed zal zijn. Er wordt exact geformuleerd wat ik mag zien en de rest wordt geweigerd.

[p. 27]

De opsomming staat op pagina 5 van de ingesloten brief.³¹ Het reduceert de opdracht van de Raad van State tot nul. Dijkstal tekent stukken, opgesteld door zijn ambtenaren, kennelijk zonder ze te lezen.

Advocaat Vermeer zendt een brief door van D. den Hertog, advocaat voor Van Mierlo. Hij stelt het volgende vast over de Contouren van Bemiddeling en de mogelijke rol van mr. B.J. Asscher:

•	dat tussen de heer Oltmans en de Staat geschillen bestaan terzake waarvan beide hun eigen standpunt volhouden,
•	dat beide partijen streven naar een oplossing van deze geschillen in der minne,
•	dat daarbij gedacht wordt aan het aan Oltmans toekennen van een AOW-uitkering aangevuld met een additioneel bedrag ineens,
•	dat het wenselijk zou zijn zoveel mogelijk van de tussen partijen gerezen geschillen onder de minnelijke regeling te brengen, en voor zover die tot stand komt de daarin begrepen geschillen tegen finale kwijting af te doen,
•	dat op aldus tot afwikkeling gebrachte geschillen geen van de partijen meer in openbare uitspraken zal terugkomen.

Den Hertog schrijft verder dat hij met Vermeer op 5 oktober afsprak dat de jongste incidenten in Zuid-Afrika, Indonesië en nu ook weer Canada met prinses Margriet, buiten de scoop van de bemiddeling van Asscher zouden blijven. Ik maakte de heer Vermeer onmiddellijk duidelijk dat hier mijnerzijds onder geen beding sprake van zou kunnen zijn. Juist die zeer recente, voor mij levensbepalende incidenten zijn de oorzaak geweest van het feit dat ik sinds 1992 van een minimumuitkering van de sociale dienst moet leven. Heel ruim gedacht biedt Den Hertog ten slotte nog aan dat de kosten van de voorgestelde arbitrage in het geschil, geschat op vijfduizend gulden, door de Staat zullen worden betaald. Den Hertog heeft makkelijk praten, want de heren bij Pels Rijcken graaien uit de pot van de belastingbetalers.

Hans Verploeg, algemeen secretaris van de nvj, met wie ik al meer dan een jaar geen contact meer heb gehad, heb ik via zijn secretaresse doen weten dat ik hoop dat dit gevecht tegen de Staat, gevoerd als lid van de nvj, uiteindelijk samen met de steun van de vakorganisatie gewonnen zal worden. Ik bepleitte dat we dit wellicht zouden kunnen overeenko-

31 Zie bijlage 15.

[p. 28]

men ter nagedachtenis aan ons beider vriend Wim Klinkenberg, en dat ik in ieder geval deze mogelijkheid met hem wilde bespreken.

Vandaag ontving ik zijn antwoord. Hij had opgemerkt, zegt hij, dat ik hem in mijn laatste boek Persona non grata³² 21 maal ‘meestal in negatieve zin’ had beschreven. Hij wilde dat ik, voor hij me zou ontvangen, ‘eerst een brug zou slaan over die negatieve opmerkingen’. Verder zou ik driehonderd gulden contributie aan de nvj moeten betalen, ‘en hoe denk je een eind te maken aan vier jaar geen contributie betalen?’ Verploeg weet dat ik sinds 1 september 1992 op 1240 gulden in de maand zit, dus waarom trekt hij die kaart bij mij op dit moment? Tegen een overmacht aan aanvallende geallieerde legers deed Lenin in 1918 een stap terug en sloot het Verdrag van Brest-Litovsk. Ik schreef Verploeg aldus:

Beste Hans,
Thanks voor je fidele brief. Schrok wel van het getal 21. Ik heb me stipt aan mijn dagboeknotities gehouden. Ben er eigenlijk slechts overheen gewaaid uit plaatsgebrek. Ik zeg je in ieder geval met deze brief toe dat, indien we het contact herstellen, ik niets over onze contacten of die van mij met de nvj naar buiten zal brengen (in geen enkele vorm) tot de zaak tegen de Staat is afgesloten. Jullie hebben als nvj zeer veel voor mij gedaan, jij ook, ook al hebben we op details botsingen gehad. Ik zeg je, ik zoek naar een eind-goed-al-goed-oplossing mét de nvj, of jou en mij in het bijzonder, wat er ook in het verleden gebeurd mag zijn.
Misschien vind je dit gek, maar sinds het heengaan van Wim Klinkenberg - ik was sinds 1960 zeer met hem bevriend vanwege zijn eerlijkheid en absolute integriteit - waart zijn geest in mijn hoofd. Ik denk, en weet dat jij het hiermee eens zal zijn door je eigen vriendschap met Wim (en de vele gesprekken die we met z'n drieën voerden over mijn zaak), dat hij ook zou willen dat we deze affaire samen tot een goed einde brengen. Okee?
Groet en zeg maar wanneer het je schikt.

32 Uitgeverij Papieren Tijger, Breda (1994).