Inleiding
‘Ik zag een film met Robert Redford en Barbara Streisand op televisie, die me weer eens tot tranen bracht. Ik krijg dan sombere gedachten: wil ik nog wel verder leven? Of moet ik eerst voor voldoende fondsen zorgen om Peter en Eduard na te laten? Waar ben ik mee bezig? Wat is het nut? Ik ben ongeschikt voor dit leven. Eigenlijk heb ik nog nooit een beantwoordde affectie gekend. Zij die er wel voor in de markt waren kon ik niet beantwoorden (Inez, Frieda, Micheline). Ik ben echt in de war over Eduard,’ schrijft Willem in dit deel.
De komende jaren zullen op persoonlijk gebied een tranendal voor hem blijken. Steeds maar weer worstelt hij met zichzelf en de genegenheid die hij voelt voor Eduard en ook voor mij. Maar vooral vanwege de teleurstelling die hij ondergaat door zijn al te hoge verwachtingen die hij heeft en projecteert op zijn geliefden. Willem raakt de komende jaren soms echt in de war over Eduard, en dat zal tot situaties leiden waarin slechts de bang hoorbaar is en de whisper van het podium verdwenen is.
Willem doet zo zijn best, ook op journalistiek gebied, maar krijgt alleen maar te maken met onbetrouwbare collegae, onwillige omroepen die rekeningen niet betalen en rechtszaken. Tussendoor probeert hij initiatieven te nemen om de ontspanning tussen de twee machtsblokken in de wereld te helpen bevorderen. Maar ook daar stoot hij vaak op leugenaars, zwakkelingen en huichelaars.
1982 is een jaar vol emotie en eenzaamheid. Barbara Streisand zong in 1963 het lied Cry me a River, met daarin de regel ‘I cried a river over you’ en dat was precies wat Willem deed vanwege Eduard.
Peter van de Wouw, Amsterdam juni 2013.
Auteursrechtelijk beschermd