Memoires 1959-1961

[p. 161]

[New York (vervolg)]

Guevarra, president van de National Bank of Cuba, in het vooruitzicht had gesteld, ‘that our economic war will be with the powerful North American nation. Our hardest fight will be against the U.S. monopolies.’ Hij vervolgde, dat Cuba's economische overeenkomst met Moskou perfect was. ‘Perhaps the agreement with us was made by the Soviet Union to disturb the United States, but we do not care whether or not the U.S. is disturbed.’^226. Dit was natuurlijk taal, die in 1960 nergens anders in Latijns Amerika viel te beluisteren.

226. ‘The New York Times’, 20 mrt. 1960.

21 maart 1960 (dagboek)

Broer Theo schreef opnieuw uit Zuid-Afrika, dat hij, nà mijn argumenten te hebben gelezen, het een fout bleef vinden om te scheiden. ‘Where I feel you misunderstood me is to think, that trying to find a religion is the same as going to a psychologist. Both approaches may help. Don't put them at par, they have nothing in common. They are no interchangeable alternatives.’ Mijn moeder had gedroomd, dat Frieda naar Cape Town wilde komen en stelde voor, dat zij dit een aantal maanden zou doen om tot rust te komen.

Pablo Casals zei in een interview voor W.Q.X.R. dat hij geen contact had ‘with the music of the past forty years. This modern music, I feel, is an error. They demand brilliancy and accelerated tempi nowadays. I want music to return to more naturality. A natural flow should come back to music.’ Hij speelde iedere dag - in Puerto Rico - preludes en fuga's van Bach en wandelde (dagelijks) 45 minuten. Hij was 84.

Ik was de hele dag zéér geroerd door de brief van Theo. Ook door de mededeling dat oom Dirk Klink in Kaapstad plotseling was overleden. Ik stopte bij St. Patricks Cathedral en brandde een kaars.

Om 14:00 een lezing gegeven voor de ‘Woman's Club’ in Garden City, Long Island.

De fotograaf Bill Rousseau zei foto's van me te willen nemen. We hadden een lang gesprek over zijn ervaringen met jongens in het Amerikaanse leger. Ik vertelde hem over mijn betrekkingen met Indonesische militairen in de Sinaï woestijn.^227. Hij antwoordde gevoelens, zoals ik toen voor luitenant Sumarto had gehad, ook in het Amerikaanse leger te hebben ondervonden. Ik vroeg me af of ik toch aan een ‘idée fixe’ leed ten aanzien van Aziaten.

227. Zie Deel II, Memoires: 1953-1957.

[p. 162]

Ik zag in de ‘Indonesian Observer’^228. een foto van 9 bij 14 centimeter van luitenant Daniel Maukar, die nà de beschietingen van twee presidentiële paleizen en een noodlanding in een rijstveld gevangen was genomen. Ik werd er naar van, dat die jongen mogelijk zou worden geëxecuteerd.

Luisterde naar een kwartet van Bela Bartok. Pablo Casals heeft gelijk. Maar ik ben geen 84.

228. 12 mrt. 1960. Had een abonnement op dit blad om op de hoogte te blijven.

22 maart 1960

Nog meer sneeuw vandaag.

Lieve brief van mijn vriendin Penny Hedinah uit Djakarta. ‘I can't believe or imagine that you are going to seperate from Frieda. Why Wim, didn't you know her well enough before you married her? Did you marry her in a hurry? Did you consider divorce carefully, so you will never be sorry in the future for what you have done? A wedded life isn't just a long honeymoon, my dear. Please don't give up so soon.’ Hoe de werkelijkheid uit te leggen?

Ruby Hart Philips schreef mij onder meer: ‘Every time the State Department makes a move in Cuba it is the wrong one.’ Zij vroeg me verder minister van B.Z. Roa niet te vergelijken met diens collega, Fawzi, van Egypte. ‘Roa does nothing to tone down. He pours oil on the fire. Having been a well-known anti-Yankee imperialist for many years, he applauds. Hadn't you heard, Cuba has a “New Diplomacy”! They have put out a pamphlet about it to send all over the world. Just as soon as the copy in english is ready I shall send you a copy. I think you might find it interesting.’

In Zuid-Afrika zijn verschrikkelijke rassenonlusten uitgebroken. Er zijn honderden doden gevallen, zowel bij Sharpeville, 40 kilometer buiten Johannesburg, als bij Langa, in de omgeving van Kaapstad. Er werden Harvard trainingsvliegtuigen ingezet, en Sabre-jets om de mensen schrik aan te jagen. Groepen van 20.000, 50. 000 en 70.000 Afrikanen stonden tegenover enkele honderden politiemensen en militairen. Premier Hendrik Verwoerd kondigde de noodtoestand af en, bevreesd voor burgeroorlog, werden alle verloven ingetrokken. Ben bezorgd over mijn familie in Kaapstad.