Laatste wapenfeiten

[p. 44]

Verloren paradijs (deel II)

Morgen twee jaar geleden, was voor zowel Amerika als George Bush een keerpunt van formaat. De moslim harakiripiloten speelden in op de donkerste zijden van het karakter van de president. Hij voelde zich persoonlijk op zijn pik getrapt en ging er als een vernederd rijkeluiszoontje tegenaan. Hij zette een arrogante grote mond op zoals dat de nouveaux riches uit Texas gewend zijn. Chirac, Schroeder en Poetin waren er minder door gecharmeerd en besloten deze Amerikaanse geldproleet op zijn plaats te zetten. Geen krimp. Hij had immers niemand nodig, ook de Verenigde Naties niet. Super power Amerika zou de klus alleen klaren. Bush bleek als een Franse zonnekoning aan een ernstig L'état cést moi-complex te lijden.

Maar geruime tijd na de zogenaamde overwinning in Irak, worden dagelijks Britten en Amerikanen uit de straten geschoten. De dodenlijsten worden alleen maar langer. Het werkelijke probleem in het Nabije Oosten lag niet in Irak maar in Gaza. Daar deed Bush gedurende de twee jaar van zijn jacht op imaginaire verboden wapens in Irak helemaal niets aan. Nu was hij na de bezetting van Irak wel gedwongen zich met het meest dringende vraagstuk van de huidige wereldpolitiek bezig te houden en maatregelen voor te stellen om de spiraal van chaos en geweld proberen te doorbreken. Ook dat mislukte, omdat hij eigenlijk niet echt begrijpt wat er aan de hand is. De road map voor de vrede is al naar de knoppen, ook omdat Bush, zoals Nelson Mandela stelde, niet kan nadenken. The Observer verwacht zelfs dat als het zo doorgaat, hij zijn herverkiezing in 2004 zal verspelen als direct gevolg van de suicide bombers en islamitische guerrilla's van Afghanistan tot Janin.

De aanslag op het vn hoofdkwartier in Bagdad schijnt bij Bush een ommekeer te hebben veroorzaakt. Zoals Paul Krugman in The New York Times onderstreepte, nu staat George ineens chapeau bas op de stoep bij diezelfde regeringsleiders, die hij eerst schoffeerde. Nu komt hij met nederige verzoeken om hulp en liefst ook veel soldaten, die dan in plaats van Britten en Amerikanen uit de straten kunnen worden geschoten. Vandaag merk-

[p. 45]

te The New York Times hierover in een hoofdartikel op: ‘Diplomats are wondering, with good reason, whether Bush is embarking on a new era of international cooperation or whether simply giving them permission to clean up his mess.’ Deze typering van de Times aan het adres van Bush liegt er niet om. Zo is het precies.

Voor de zoveelste maal laat het gezelschap heldere koppen aan het Binnenhof zich door Washington in de luren leggen onder aanvoering van ons aller amateur in de wereldpolitiek, professor Balkenende. Eerst werd Bush alleen politiek en niet militair gesteund. Nu worden ook levens van Nederlandse soldaten voor de waanzin van ultrarechts in Washington in de waagschaal gelegd, terwijl de overgrote meerderheid van de Nederlanders er tegen is. Laat staan, dat men wil dat de regering een cent bijdraagt aan de avonturen van de huidige idioten in en rond het Witte Huis.

In 1948 landde ik in New York om twee jaar aan Yale colleges te volgen. Amerika leek toen direct na de oorlog een waar paradijs. Van 1958 tot 1992 was ik ingezetene in New York. Ik zag het toenmalige beloofde land naar de huidige ellende afzakken. Zoals ook The New York Times gisteren schreef, hebben 35 miljoen Yankees, of 12 procent van de bevolking, de armoedegrens overschreden. In 2002 kwamen er 1,3 miljoen armen bij. Tijdens het bewind van Bush gingen 2,7 miljoen banen verloren. En nu eist hij 87 miljard extra, omdat hij in Bagdad en Kabul zijn zin niet krijgt. The New York Times waarschuwde vandaag: ‘Toekomstige generaties worden opgezadeld met schulden die Bush nu opeenstapelt.’ Vijf jaar geleden wilden de Republikeinen Clinton wippen, omdat hij in kantoortijd orale sex had met Monica in een zijkamertje van de Oval Office. Wordt het niet de hoogste tijd voor de Democraten om Bush af te zetten of in ieder geval onder curatele te plaatsen? Vast staat, dat wat eens de Amerikaanse tuin van Eden was, permanent naar de knoppen is.

10-9-2003