Verzen uit oorlogstijd (1914-'19)

[p. 77]

Afwezigheid.

Ik weet in Vlaandren ievers ver,
in 't druischend moordgewoel,
een luttel dings, een kleinigheid:
een leege, stille stoel..

Die staat er weken, maanden reeds
voor 't oud harmonium
dat zonder spel nu treurt en zwijgt,
geluidloos, koel en stom..

Waar bleef hij die in dezen stoel
eens wild van Vlaandren zong,
soms 's avonds, 's zomers als er zwoel
een avondlucht daar hong?..

Waar bleef hij die zoo vreugdig soms
daarin 't ‘Pascalis’ hief,
eens 's morgends, als glycienengeur
er roomzoet rook en lief?..

Waar bleef hij nu het Kerstmis werd?
't ‘Adeste’ zong hij niet
en droevig was die Kerstmis nu,
ach, zonder spel en lied..

Waar bleef hij?

God, de regen drupt

en langs mijn ruiten drijft..
En niemand zegt me, waar, waar toch
mijn goede broeder blijft..