Verzen uit oorlogstijd (1914-'19)

[p. 53]

Avond in Bolsward.

Aan mijn neef
Frits Oosterbaan.

Als 't duistert aan de grachtjes van het oud Bolsward
en reeds de hoorn der maan gaat op de daken raken
dat heur vergulde klaart zal in de sloot weerblaken
en zilveren begint elk huisje, wit na zwart,

doorwandel ik vol droom de straatjes, dat het hard
klinkt op de stille keien en mijn schoenen kraken;
de deuren zijn reeds toe, de gevelkens vervaken,
de Noordzee blaast heur kou, die langs de luifels schart.

En 'k tuur door iedre ruit waar, achter 't blauw stramijn,
het goelijk theelicht glimt en Moeken is gezeten,
die aan het turfvuur vroom God's bijbel overleent;

heur gouden kap krielt vol van maan- en kamerschijn:
ik zie de sikkelmaan in 't blinkend hoofd weersmeten
en in dien blonden helm God's glinstrend stargesteent.