Lotos en morgendauw

[p. 42]

Verwantschap

Als in het slijk zijn mutsje ligt en zijn kleertjes aan flarden van zijn lijfje waaieren; als kindeke om je roept met uitdagende kreten van pleizier, o moeder, beknor dat kleine schooiertje niet! Zijn armen zijn rond als goudgele suikerrietstengels, zijn koontjes glanzen als de rose djamboe-vrucht en zelf is kindeke een bloem in de warme weelde van het zonnelicht.

Is het wonder, dat kindeke niets om smuk en kleertjes geeft? Want al wat groeit en bloeit verwerft alleen den zonnezegen op de pure waarheid zijner naakte vormen.

[p. 43]

Als kindeke zijn schoeisels van zich gooit en op bloote voetjes op zwerftocht gaat, o moeder, maak je niet angstig, dat kluiten en steenen het deren zullen.

Is het wonder, dat kindeke nimmer letsel krijgt, als het je niet te kussen weet en zijn neusje hard tegen je voorhoofd drukt in plaats van op je wang?

Kindeke behoort gelijk de lieve vogels en de dieren tot het kroost der geduldige en waakzame aarde.

Laat het ongeschoeid gaan, zoolang het nog zijn liefde voor de aarde-moeder kan bezegelen met den zoekenden kus zijner lieve voeten.