Lotos en morgendauw

[p. 4]

[p. 7]

Voor Déwatiah en Rawīndro

[p. 8]

Lotos en morgendauw

Een jonge moeder - een lotosbloem, die statig uit het water stijgt - zij bloeit zoo stil, zoo rein in kuische majesteit en kent haar eigen schoonheid niet.

Een kindeke - een droppel dauw in morgen-zonneschijn - het is het grootste geheimenis hier op aarde en kent zijn eigen wonder niet.

Klein kindeke en moeder beiden zijn méér dan dauw en lotosbloem; zij kennen echter 't sprookje van hun eigen levens niet.

[p. 9]

Maar de lotosbloem zingt tot de morgendauw: ‘Kleine waterdrop, je kuste den boezem der aarde, je zwierf door de zeeën, je voer op de wolken en toefde bij de sterren.

O mysterie! Jij, die alle leven bloeien doet en tot de gansche wereld hoort - jij daalde uit den hemel en hebt mijn broze armen tot je woôn gekozen’.