|
| |
| |
| |
De listige minnaars, of de jonker boer, en boer jonker.
Blyspel.
Eerste bedryf.
Eerste tooneel.
Teeuwis, al zingende met een Hark.
WAt regt de liefde wongderen uyt,
Door Bregjes toverlonken,
S'is als het regte Bachus kruyt,
Waar van men word smoor dronken.
ô Bloedt wat is 't een medicyn
Zy kwetst, zy heelt, en stilt de pyn,
Wat kan 'er beeter wezen?
| |
2.
Og Bregje wat ben ik vervoert?
Ik brangd gelyk een oven,
| |
| |
Jy hebt my 't ingewangd ontroerd,
Van ongderen, en van boven;
Og wist jy hoe ik waar gestelt,
Jy zoud myn brangd wel koelen,
Jouw Teeuwis lyd kragt en gewelt,
Kan Bregje dat niet voelen?
Wel Teeuwis, wel Teeuwis, wel maet, kunje zo rederyke vaer?
Wel men zouw 't je niet aenzien, datje zulk een miester waer.
Jan Vidius en Vorkilius, dat waeren by jou maer regte bloeijen,
Wel zo doende zel ons hiele langt, in 't kort vol Rederykers groeijen.
Og myn geschilderde Anjelier, myn kostelyke Goudsblom,
Myn drie dubbelde Suringa, myn gesuykerde Lelikomvaliom,
Myn Princesje Royal, myn gespikkelde montagne d'Angleteere,
Gort Bregje kon ik je tot aen den Hemel verheffen ik deed het zo geeren:
Want als ik jou bakkesje maer aenzie, zo vlamt het hart in myn ingewangt
Gelyk een Goudsche kalkooven, daer men de harde stien in brangd.
Maer Heer Bregje lief, is je Vaertje weer t'huys?
Wel om datje moet boven blyven.
| |
| |
Ja Teeuwis Krelisse, hy is bezig om aen myn Oom
Jan Bouwesse te schryven.
ô Ho! aen die ouwe saggelaer?
Zagt Teeuwis Krelisse, maek het niet te grof.
't Is myn mortjens eygen broer, hy is ryk.
Ik kan die fokkert wel, maer Bregje kom reys of.
Ik durf werentig niet, want Vaertjen het men op de hals bevoolen,
Tut, tut, wat vreesje, kom zagjes of op je kousse zoolen.
Wakker de muyltjes uyt: nou Bregje lief kom maer of, je hebt geen noot.
Geen noot, zegje, geen noot! wel zie daer, wierd het myn Vaertje gewaer, hy sloegme half door.
Daer blyf ik je borg veur, je bent ommers met jouw eigen Teeuwis Krelisse wel te vreden.
Ja ik heel wel maer myn vaertje niet.
Nouw jy weet ommers hoe na dat wy met malkanderen staen, kom jy maer beneden
Op myn woord, ik houw jou voor alle ongemak en prykel vry.
Wel zie daer dan op jou woort en die belofte kom ik je by.
| |
| |
Daer komt myn hartedief, om wien ik door 't vuur van liefde geheel tot assche zal moeten verbrangden.
| |
Twede tooneel.
Teeuwis, Bregje.
WElkom Bregje lief, welkom hartje, kom druk jouw Teeuwis eens met jouw twee gouwe hangden.
Ja je bent een Tovenaer, je maekt dat ik niet een nagt van jou gerustelyk slaepen kan.
Heer Bregje, watje zegt, doet jouw Teeuwis dat? kom zoen jouw Teeuwis dan.
Ik droom de nog gisteren nagt, datje buiten weten van
Myn Ouwers waert in ons huys gekomen op myn kaemer boven.
Wel watte dingen! mag ik dat al van jouw geloven?
Ik heb nog deze nagt gedroomt; datje als een Banjerheer
Myn vaertje, en myn mortje had bedrogen.
Ja wel is't meugelyk? wel watje zegt? maer wat droomde je nog meer?
Dat ik met jouw was getrouwt, en dat... laet zien.... ik kan 't jouw altemael zo uyt myn hooft niet zeggen.
| |
| |
Joris Fransz. van binnen.
Bregje Joris, Bregje Joris.
Vaertje myn, hier zel een huysje leggen,
Og laetme los ik moet gaen.
Neen, neen, myn bakkesje nog eerst een zoen vier vyf.
| |
Derde tooneel.
Joris, Teeuwis, Bregje.
WEl de drommel, dat gaet fraay. zie ik dat zo voor myn oogen? Wyf, Wyf,
Wat is'er te doen Joris Fransse?
Wel kom eens hier: aenschouw me die laekens eens, kyk, dat is een paertje!
Og Teeuwis ik ben bedurven, daer zie ik myn Mortje, met myn Vaertje.
| |
Vierde tooneel.
Kniertje, Joris, Teeuwis, Bregje.
JOuw varken, zien wy dat zo veur ons eigen ogen, dat jy jouw zo laet hangdelen van een boer;
Foey, schaemje wat, versmytje jouw eer zo, en wordje zo ligt een hoer?
Zulje juuw eerlyk geslagt zo bemorssen en bevlekken.
| |
| |
Nouw Kniertje Bouwes, ik ben jouw luyer Dogters Vryer. Je moet alle dingen zo niet ten kwaetsten trekken.
Wat zegje? benje myn dogters vryer?
Dat liegje schelm, dat is goet Duyts.
Zy vreyt jouw, na dat ik heb gezien, in stee van jy heur, stukke guyts.
Zy is jong en weet nog zo veel wat Vryen te zeggen is, als een varken van Saffraen te eeten.
Datze niet weet dat zel ik'er wel leeren.
Dat geloof ik wel, maer zy hoeft dat nog niet te weten:
Dusken kleuter, van agtien jaer, zouw alree om trouwen denken en om een man.
Wel Vaertje, 'k ben ommers out genoeg, als jy 't maer toestaet, de rest komt op myn zelven an.
Dat 's waer, maer alsje dagelyks dan komt lellen en klaegen aan de ooren,
Wat meenje dat dat ons aengenaem zou zyn, en dat wy dat graeg zouden hooren?
Ik zel't je wel zeggen, als het tyd is voor jonw datje trouwen moet.
Wat trouwen, de luy zouden zeggen, wat of die kyk in de Werelt alree met een man doet.
| |
| |
En dat nog met zoo'n kaelvink?
Vaertje 't is Sinjeur Eduwards Hovenier. Je meugtme vry geloven.
Hy is Eduwards Hovenier! wel wat drommel doet hy dan hier? hier valt voor hem niet te hoven.
Maar 't is jouw vryer heeft hy gezeyt, vuyle pry schaemje jouw niet
Datje jouw ouwers niet meer agt, maer doet ze dagelyks zo veel hartzeer aen, en verdriet?
Foey jouw, hy is Eduwards Hovenier! ja wel wat moet men niet al hooren?
Benje voor zo een aerdwurm opgevoet? en voor zoo'n Muyl ezel gebooren?
Ik dogt jouw uyt te hylikken, alsje oud genoeg zoud wezen, en bekwaem,
Aen een Jonker, of Edelman van Staet, die van een beter afkomst was als hy, en van een groter naem,
Waer deur ons geslagt in aenzien zou komen, en jy wil je nouw aen zoo'n plug versmyten?
Wel Joris Fransz. wat weetje van myn geslagt te zeggen? wat hebje van myn ondeugt te verwyten?
Myn Vaertje Kreelis Goossen dat waer byget een eerlyk man,
En myn Beste vaer Goosse Krelis die was zo degelyk als een mens in de worrelt wezen kan.
Myn Mortje Lobbetje Rymers, was een vrouw van zo eerlyken en deugdzaem leven,
Dat s'er wel duysend nae heur dood een exempel heeft gegeven.
Jouw Vaers Vaer, jouw Vaer, jou Moer daer heb ik hiel niet me te doen,
| |
| |
En met jouw nog veul minder; vertrek maer, en ik raed jouw niet meer zo koen
Datje ontrent onze deur komt, of ik zelje de kop zo murruw als een stokvis beuken:
En jy Bregje, voorr in huys, gaet zitten opje gat, binnen in de keuken:
Jouw vuyle ligte kooy, wat doeje my al hartzeer aen en verdriet,
Kom kyndr ga jy met Mortje, en doe dat Vaertje jouw gebied,
De guytery ziet dien fielt wel driedubbeld uyt zyn oogen,
'T is hem wel aen te zien hy heeft 'er wel meer als een bedrogen.
binnen.
| |
Vyfde tooneel.
WEl ik geloof dat de vent betovert was zo rammelde hy met zyn bek,
De moer scheen een dubbelde zottin, en de vaer wel een vier dubbelde gek,
Maer wat staet me nou te doen, ik motze zien beide te bedriegen
En zoeken heur door de een of d'andere list in slaep te wiegen,
Indien een Jonkers kleed, den Boer bedekken mag,
Zo ben ik de gelukkigste mensch de men van zyn leven zag;
Maer zagt daer komt myn Heerschip aen, dat 's een kolfje nae myn hangd dat myn wongder zel gelyken,
Ik zel hem aenspreeken, en zien of ik zo de kat eens uyt de boom kan kyken.
| |
| |
| |
Zesde tooneel.
Teeuwis, Eduwart.
Wel Teeuwis hoe staan de zaaken?
is 't nog alles wel op het land?
Ja byzonder, 't is naer wensch; 't staet alles net en in 't vierkant.
De boomen en wyngaerden zyn zo vol vrugt, dat het een lust is om aen te schouwen,
En die Persiken, en Abrikosen, die jy meende dat uyt zouwden gaen, zyn meest alle mael behouwen.
Wel Teeuwis, na ik hoor, hebt gy u zaaken wel gedaan.
Wel zou ik niet Heerschip, wy zyn luy, die ons die dingen in de grongd verstaen;
Maer ik heb een klein verzoek op jouw en dat diende je me niet te ontleggen.
Wel laat ik dat eens hooren, wat is uw zeggen?
Je weet dat ik nog een vryer ben, en tegenwoordig in het beste van myn tyd.
Wel ja men zouw 't altoos zeggen, maar wat meenje daar mee?
Nouw wouw ik geeren aen de meydt.
| |
| |
Hoe gy dat geloof ik myn leeven niet.
Ja ik wel, waerom zouje dat niet geloven?
Wel om datje altyt het trouwen zo ver hebt vanje geschoven,
Daarom dagt ik dat gy nooit zoud hebben getrouwt.
'T schynt dat de zinnen verangderen, nou wilde ik maer datje me raeden wout.
Je kent Joris Fransse wel, jouw buurman, daer over in de drie vriezen.
Die heeft een dogter, die ik graeg tot myn wyf zou verkiezen:
Ik heb het meisje al weg; maer de vaer en moer zyn ons belet,
Ze willenze niet geven, zeggenze, als aen een snoeshaen, of een groot Kadet,
Die van Aedelis, of ten minsten, na ik gis, zo uytgedost in veeren,
Want die vent is ryk, en daerom ziet hy alleen na staet en kostelyke kleeren,
Ja 't scheelt hem niet, zeyt hy, al was zyn toekomende zwaeger zo kael als een rot:
Indien hy maer de naem van Aedelyk heeft is 't wel, ziet Heerschip dat is het eind, en het slot.
Hoe! wil hy zyn dogter uythuwen aan een Edelman? wel wat mag de man beginnen!
'T past niet, hy is een boer: ja wel ik mis myn zinnen.
| |
| |
'T gelt maakt geen Edeldom, nog hoog verheven staat.
Wel ik raadje, datje met zyn Dogter deur gaat.
Dog ziet eerst by een Uytdraagster, een Jonkers, of Edelmans kleed te huuren,
Ik zouw 'er u wel een leenen, maer ik wil myn zelf niet in haet brengen by myn buren.
Je zult daar wel aan raaken. Ja wel! ik kan 't kwalyk geloven datje my daar hebt gezeyt,
Zouw zulk een boer, onder een Edelmans geslagt zoeken te raaken, 't was om te barsten van spyt.
Nu Teeuwis, belegje zaeken wel, en zieje kans om die haspel wel af te spinnen,
Gy zult daar door in aanzien raaken, en ik zalje als myn vriend beminnen.
Vaer wel Heerschip. Bloed nouw ben ik gesterkt, zo wel, of ik ses schellingen had verpraet,
By de beste raedgever van de Stadt, 't zy Procureur of Advokaet.
Dat moeter op of, al ziet hy nu uyt hongderd oogen,
Zo zie ik na myn dunkt, hem door myn list bedrogen.
Karel word in het huys van Eduward betrapt, en door hem met een stok weg gejaagt.
| |
Zevende tooneel.
Eduward, Karel, Teeuwis.
JOuw schelm, vind ik jouw alweer by myn dogter in huys, zeg guyt?
| |
| |
Wat doeje hier zo lang men u niet roept? bruyt 'er uyt.
'K zeg nog, ik wil tot het huwelyk niet verstaan, en je zult me van de deurblyven, of ik wil sweren,
Indien ikje weer by haar betrap, dat ikje zal ponjardeeren,
Heer Eduwart hoe vaarje dus haastig uyt? laat ons malkanderen eerst ter degen verstaan.
Kunje hier door myn mening niet vatten, zo zal ik je op een ander tyd wat slegter ontfaan.
| |
Agtste tooneel
Teeuwis, Karel.
WEl sellement me dunkt by Heer Eduward zyn ook hoornen te branden.
Ja well ik barst van spyt zo afgeregt te worden van zoo'n onverstandigen beest, 't is byget schanden,
Het zal myn eeuwig knaagen, zal myn die onbeleefde en kale schurk
Zo Schots onthaalen? met zyn dogter Izabelle leeft hy slimmer als een Turk.
Foey myn dat ik my niet heb verweert; maar ik zweer dat ik myn voornemen hierom niet zal staaken,
Vind ik gelegentheid om in huys te komen, ik zal hem zyn dogter ontschaaken.
Wel hier raek ik regt slaegs, nouw kanmen malkander behulpzaem zyn, en de hangd bien.
| |
| |
Wel myn lieve Karel, myn eerste Heerschip hoe benje zo ontstelt?
Ik ben tegenwoordig met uw byzyn niet voorzien,
Laat my alleen, ik heb myn hooft vol gedagten, en zwarigheden.
Ja, maer ik weet raet, dat jouw schort scheelt myn ook, een en de zelve reeden
Maeken myn ontstelt: 'k heb daer van woord tot woord
D'oorzaek van jouw ongeval gezien en aengehoort.
Wil jy myn jouw hulp belooven (Heer Karel) ik beloof jouw de myne.
Wel wat weetje voor een raad?
ô Ho ik weet middelen by dozynen:
Wy zullen slegts de eerste de beste kiezen: jy zelt jouw steeken in myn gewaed,
Dan hebje voor eerst een vrye pas door 't hele huys, want wy lyken malkanderen op een draet.
Maer hoe dat dit komt en wat daer de reden van is, kan ik niet bevatten.
Ik heb wel hooren zeggen dat de natuur verborgen houd veele geheime schatten,
Die ons mischien, door naeukeurige onderzoeking daer beter verklaering van zou kunnen doen,
Zo datje altoos buyten twyffel voor Teeuwis gemakkelyk deur zult raeken mit fatzoen.
Ja zeker, gelyken wy malkander zo wel dat heb ik nooyt geweeten,
| |
| |
Ik wil immers niet denken, dat myn Vader, door uw Moertje zig zouw hebben te buyten gegaan, of vergeeten,
Hoe wel die dingen niet onmogelyk zyn, want men heeft zulke exempeltjes wel meer gehad,
Og daar loopt zo menig afzetseltje op 't land, daar by abuys de planter of vader van woont in de Stad.
Wat drommel Karel, je mostme zo niet praeren, myn. Mortje was byget een vrouw met eeren:
Die wel wagt zouw gehouwen hebben, met de stee jonkertjens schuylevinkje te speelen op de veren.
Neen maetje lief, maer het zal daer van daen komen, dat wy ligt onder een Planeet geboren zyn.
Wel fiat, dunkje dat ik jouw zo wel zal gelyken ik doet.
Ook niet verlegen laeten: jy moest myn jouw knegt die slim en gaeuw is en jouw kleeren, daer voor weer ter hand bestellen,
Want ik ben verlieft op Bregje Joris, gelyk jy op onze Juffrouw Izabelle.
Zy heeft myn bezint en ik haar, gelyk dat behoort,
Het scheelt maer aen heur Ouwers, en die willen ons heur woord
Niet geeven, nog in 't Huwelyk konsenteeren,
Want zy zyn verzot op Acdeldom, op staet en kostelyke kleeren,
Dus schoey ik op de zelve liest gelyk Heer Karel doet.
| |
| |
Daar is myn hand, ik beloofje te helpen waar in ik kan: maak maar spoed,
En gaanwe want daar komt Eduward, met Izabel wy dienen op deze aanslag geen tyd te verzuymen.
Alreman: dat spek is ons zey de kat, en hy had 'er wel zeven daegen op leggen luymen.
binnen.
| |
Negende tooneel.
Eduward, Izabel.
NEen, Izabelle, neen, ik zal nooyt dit Huwelyk toestaan, nog konsenteren,
Indien ik dat toestont, ik zou ons heele geslagt ontadelen, en onteeren:
Heest hy gelt, dat is voor hem, dat is vergankelyk en duurt maar voor een poos,
Maar een Adelyke naam die blyft, en duurt voor altoos,
Gy weet Papa, hoe slegt het met ons gestelt is, en dat al ons krediet meest is verloopen.
Dat raakt aan 't huwelyk niet: wy hebben op 't sterven van onze neef Gregorius te hoopen,
Die van zoo'n oud en doorlugtig geslagt is, als by onze tyd een Edelman is bekent;
'T is een Heer van ontrent tagtig jaar, en het loopt met zyn leven op het ent.
Ik heb voor een dag of twee, een brief van zyn Doktor gekregen,
| |
| |
Waar in hy my schryft, dat hy 't niet lang maken zal, en dat hy al meer is als half wegen.
Indien hy nu komt te verhuyzen, zo staat ons te wagten by de derdehalf tonnen gout.
Maar als hy kwam te sterven was 't dan gezeyd dat gy alleen erfgenaam wezen zoud?
Dat 's zonder tegenspreeken: want op hem na, zyn al de Gregoriussen uytgesturven.
En trouwde je nu met Karel, zo was ons gantsche geslagt bedurven;
Nu zal ik weer eens heen gaan en spreeken met de Advocaat.
Van die vyftig duyzend gulden, die aan uw gemaakt zyn, tot een legaat,
Van uw oud moey Grofsé, allemaal luyden van de oudste geslagten,
Daarom beveel ik je op de hals, dat je me zult gehoorzamen, en uw van Karel wagten:
Want indien ik bevind, dat je hem weer te woord staat zal ik toonen tot myn leet,
Wat straf dat een Dogter verdient die haar Vaders gebod overtreed.
Ik heb iets anders met uw voor; benje genegen om te trouwen,
Ik zalje aan Valerius ten huwelyk geven, daar ben je mee behouwen:
Daar heb ik gisteren met uw Moey Angelika, van gesprooken en overdagt:
Dat is een Heer van qualiteyt, en van een heel oud geslagt,
Die is ryk en van de oudste Adel van deze landen.
Dat zal ons tot eer strekken, gelyk dat andere tot schande.
| |
| |
Maar Papa, wilt gy uw eenige Dogter uythuuwen aan zulk een oud en afgeleeft man!
Daarje van te voren weet, dat ik geen vermaak nog vreugt by hebben kan;
Een man van 't zestig jaar, die zwak is en vol veelerley gebreeken;
Hoe zouw het mogelyk zyn, dat ik 'er myn beenen by zouw kunnen onder steeken?
Ja, ja, nu zie ik waar 't uw schort! ja wel 't is schoon bescheyt
Gy zouwt u heele geslagt willen affronteeren en dat om wat minder tyd,
Van jaaren; neen Izabel, dat is de meening niet, ik zal andere middelen schaffen;
Zie daar Papa, al zouwje my ook nog zo straffen,
Zo zal ik nooyt myn trouw over geven aan imant die ik haat.
Wel nuje myn tegen spreekt, zie toe wat straf uw te wagten staat.
| |
Tiende tooneel.
Eduward, Izabel, Klaar.
Ik zal uw myn Dogter en het huys betrouwen,
| |
| |
Laat niemant in; maar voor al zul je 'er Karel buyten houwen.
'T is wel myn Heer: maar is jouw Dogter niet wys genoeg, om voor haar en het huys in te staan.
Dat zy zoo 't wil; ik wil hebben, dat het van uw zal worden gedaan.
Izabel en Klaar ter zyden malkanderen wat inluysterende.
ô Ho, dat luysteren leyt op geen goe moer, die twee die stemmen zaamen.
Ja Juffrouw, jy hebt gelyk, myn Heer hoorde het hem te schaamen.
'T is best dat ik 't wis voor 't onwis neem, zo raak ik niet tot een ander zyn spot.
Ga heen Klaar, haal my uyt de kelder de ketting en het slot,
En zeg tegen Klaas, dat hy myn mantel brengt en myn degen.
Wel Heer, myn Heer, wat wilje doen?
Houwme de bek toe en ga heen, daar leyt uw niet aan gelegen.
Wat is het een hertzeer voor een Vader, die zulke kinderen opvoed,
Men verwagt veel zoetigheid: maar het veranderd in roet.
Daarom spraken de Oude wel te regt in vorige tyden,
Maak liever honden als kinderen groot zoje uw wilt verblyden.
| |
| |
| |
Elfde tooneel.
Eduward, Izabel, Klaas, met mantel en degen, Klaar met ketting en slot.
MYn Heer; hier heb ik de ketting en het slot.
Eduward, tegen Izabel, en Klaar.
Heden Papa, zulje uw eenige dogter zo hart handele?
Eduward slaat het slot aan de deur.
Sulje uw eenige Vader aandoen zulke schande?
Maar myn Heer wat wilje doen! 'k denk immers
niet datje van jouw huys een boeje wilt maaken.
Ik doe wat ik wil, ik heb uw daar geen rede van te geven, 't zyn myn zaken.
| |
Twaalfde tooneel.
Eduward, Klaas.
OG Papa, onsluyt ons weer.
Neen zeg ikje, neen, neen.
Nouw Klaas open jyde deur
Dan zelje reys weer.... je weet wel.
Wel ik kan niet Klaartje, 's Smits dogter is er veur.
Kom Klaas, volgme, ik zal eens zien, of 'er by de
Advocaat wat gelt wil vlooten.
| |
| |
‘Ja Apestarten, dat volk heeft pik aan heur handen, zy geven niet, voor 't eerst een reis drie vier is omgeschoten.
Myn Heer daar komt Jeronimus.
| |
Dertiende tooneel.
Eduward, Jeronimus, Klaas.
ZYt welkom myn Heer, hebt gy uw zak afgedaan?
Afgedaan! ô neen, 'k meen 't procederen in't geheel te laaten staan.
My lust dat volk zo dikwils niet agter 't gat te lopen,
Waaren 't actien, of rentebrieven, ik zouwze deeze middag, op de Beurs verkopen.
Want ik loop onder dat volk als in een rosmeulen zo verwart,
'T is hier heb ikje, daar verlies ikje, zy zyn te vatten, als een gladde aal by de start.
Ja men zouw'er ziek van worden, zo drommels grof als ze weten te rekenen,
'T is zo veel voor Consultatien, Citatien, Appellen, en ondertekenen,
Dat in 't kort het heele Capitaal, door al hun aanhang zelfs zo kort word als kaf.
Dat men de slaven in surkyen, zo Barbaars handelde, ik geloof zy sturven 'er wel af.
Ik heb daar een Rekening beraald, van over de twee honderd gulden,
En dat alleen aan een Deurwaarder voor, het ophalen van kwa schulden,
Ja wel, als ik dan dog gemartilizeert most wezen,
| |
| |
zo hield ik 't nog met de Dokters; want al maaken die hun Rekeningen wat groot,
Zy gebruyken weer barmhertigheit, want ze brengen de patienten nog eindelyk tot de dood.
Wat kan men 'er tegen doen?
Wel ik zeg 't zyn onbehoorlyke zaaken.
En ik zweer kom ik 'er eens af, dat ik 'er niet ligt weer aan zal taaken:
Ik had al lang by hy zelven voorgenoomen, om my van dat volk je te onslaan,
Maar 't is of'er de drommel mee speelt; als klitzen, zo vast hangenze je aan.
Ja ze slagten de Bontekraayen, die wel drie dagen te vooren om de plaats van de Heilige Juslitie zwerven.
Gelyk de Aanspreekers, om de huyzen van de zieken, 't is of ze ruyken kunnen, dat 'er imant zal sterven.
Het schynt dat alle waereldsche zaaken door een byzonder middel moeten worden geregeert.
Dat's waar; maar men kan niet door de waerelt komen, zo men geen schachcheren en woekeren heeft geleerd:
Want de Regtvaardigheit, word de nek gekeert, en de Deugd geheel verstooten,
De Liefde leyt onder de voet, en de Waarheit word buyten de deur geslooten;
In somma, de hedendaagze studie, is zo politiek onder de gemeene man.
Datze de duyzentste mensch naauwlyks verstaan, of begrypen kan.
| |
| |
Ik beken 't is als gy zegt: maar de tyd verloopt, ik vrees myne Advocaat mogt uytgaan
Want dat volkje is (gelyk gy weet) zo Precys, het komt 'er op een minuyt aan.
Indienje niet verzuymt, ga mee wy zullen van die zaak nog wat breder handelen.
Dat doe ik wel; ik ben dog van sins, de Stat van daag wat door te wandelen.
Wel de Drommel, gaat het zo in de Waereld toe? dan gaat 'et 'er al vry grof.
Men zouw het altemets niet willen gelooven, maar ik neem 'er 't myne of.
Einde van het Eerste Bedryf.
|
|
Auteursrechtvrij