Romboud, of De getemde snorker
(ca. 1715)–Jan Noozeman–
Auteursrechtvrij
[pagina 5]
| |
II.
Dat zy van last beslommert,
Het Hembt droeg in de Lommert,
En in twee tochten, 't geldje brochten.
Aan myn onbekommert,
III.
Daar voor at zy ter degen,
Van 't Hembt en Lommerts wegen,
Myn gare spysen, en zouzysen,
Als de vraten plegen.
O! eele smeerery, die Koks en Gare-braârs,
Verstrekt van over ouds, voor eyge beste-vaârs;
Schyt spit-uyls, die jou zelve gaar braat, laat jou blaffen,
Want boven dien, dat wy de luy wat gaars beschaffen,
Zo is de minste van ons ook Koopman, en daar by,
Ook Heere Slagers; ja, die mannen bennen wy,
Al schynd ons rokje met een reuzelkorst door dronken;
Dats 't leverey, daar wy, van wegen 't ampt me pronken.
't Is smout, 't is smeer, 't is spek, datje hier glimmen ziet,
Die hem zyn nering schaamt, die bedeyt zelden iet.
't Is zeker, Wybrant schaft voor kleyn geldt braaf, zey Wyntje.
Ba s'jase! Saarke moey, gebuurke Jakemyntje,
Kocht zulken Kalfs bout, van vyf pont en een quart,
Voor negen stuyvers. myn ziel, ze smaakte my aan 't hart,
Ze was zo jong, gy sauze rauw eeten, zulke dingen
En andere smullery vermaart my sonderlingen,
En of ons spek met spoeling van gebranden Wyn,
| |
[pagina 6]
| |
Gemest is, het kan dan kost en drinken t'zamen zyn;
Als slechts geen styzel goet, dat by Zardam van daan komt,
En rook en smaak bederft, oyt by ons op de baan komt,
Zo kan 't geen quaat, en is 't maar half doodt, of ziek,
Dat schryft men niet op 't vlees, al valt het vry wat wiek.
Maar holla, 't word vast tyd, myn zwyn dat dient geslagen,
Een klopje in den nek, op dat gien buren vragen,
Waarom ik in de nagt ben de verkens verdriet?
't Kan dan niet schreeuwen, zo hoort het den Pagter niet.
Kom hier myn vette big, gy moet myn kunste weten,
Kom hier, nu morgen moet ik van u beuling eeten
Maar og 't is hier geen deeg, dit varken is verkeert.
Sint Teuniszwyn, heeft hem de wisse kunst geleert.
Romboud, valt op zyn knien.
Og! lieve Slagertje verschoontme.
Wybrant.
Lieve biesje,
Waarom, verander jey van varken in een giesje?
Og! taft my niet aan 't lyf, nu gy zo kragtig bent.
Romboud.
Myn gouwe Slager, og! bedaarje zo je kent,
Ik meende zeker hier geen dievery te plegen,
Werentelyke ik schuylde hier maar voor den regen.
Wybrant.
Og! varken, zo jey jou in menschelyke schyn,
Herscheppen kunt, bedaar, en steur jou niet aan myn,
Ik zal om uwent wil, geen varkens meerder sluiken.
| |
[pagina 7]
| |
Romboud.
Ik bidje wilt jou toren niet op myn gebruiken.
Wybrant.
Ik bidje biesje, og! vervaart my doch geen meer.
Rombout.
Ik bidje Slager oom, vermoord my niet myn Heer.
Wybrant
Ik bidje varken zeg, wats d'oorsaak dat jou wesen,
Van swyn in het gestalt is van een mens geresen?
Rombout.
Ik sweerje Slager, zo jey myn geloven kunt,
'k Was noit geen swyn, nog nu, 'k sla zeker menshe munt.
Wybrant.
Dat geeft myn moet; o! guyt, wat doe jey hier te waren?
Hoe na is 't om myn Wyf? daar zulje over varen
Als 't hondtje van de worst, dit is jou leste tydt.
Rombout.
O! lieve Heer, wat raat, og! Slagertje verbyt
Jou boosheid, en wil geen onnosel bloed vergieten.
Wyarant.
't Gaat met een bakken deur, als d'oven is aan 't hieten.
Za, eyeren in de pan, zo broeit het geen quaat hoen.
Romboud.
Myn deugdelyke maat, o! Heer, wat wilje doen?
Wybrant.
Jou bloedt met gort en vet, doen in jou darmen stoppen;
Maar 'k zalje als een Os, eerst met myn dissel kloppen.
Romboud.
O! Heer. myn lyfs gena, conscirentic sta my by,
Myn lyfs gena, o! bloed, o! Slager laat my vry,
Ik zel myn leven niet, omtrent jou huis weer komen.
| |
[pagina 8]
| |
Wybrant.
Hoe fyntjes zingt hy nou, hy lykt wel van de vromen;
Maar platje, 'k weet jou aard, liet ik jou nou maar gaan,
Dat zelve deuntje, was toch morgen al weeraan.
Romboud.
O! neen, gans kracht, o! neen, ik wilje zeeker sweren,
Dat ik myn leven noyt, omtrent jou zal verkeren,
Wybrant.
Jey lykt loofwaardig, 't schynt een karel van een Eedt,
Wat laat hem lopen; ja, nou kom, al waar 't myn leedt:
Steek bey jou vingers op, en zeg die zelve woorden,
Die ik jou veur zeg, of ik zalje straks vermoorden.
Ik sweerje hier.
Romboud.
Ik sweerje hier.
Wybrant.
By 't licht.
Romboud.
By 't licht.
Wybrant.
Dat Heyntjes fakkel geeft.
Romboud.
Dat Heyntjes fakkel geeft.
Wybrant.
En by het grootste ding.
Romboud.
En by het grootste ding.
Wybrant.
Dat in de Wereldt leeft.
Romboud.
Dat in de Wereldt leeft
| |
[pagina 9]
| |
Wybrant.
By baartjes onder ziel.
Romboud.
By baartjes onder ziel.
Wybrant.
Daar in zy vaak loopt hollen.
Romboud.
Daar in zy vaak loopt hollen.
Wybrant.
En by der katten rey, die alle nachten krollen.
Romboud.
En by de katten rey die alle nachten krollen.
Wybrant,
By Pater Hul zyn hond.
Rombou.
By Pater Hul zyn hond.
Wybrant.
By 't schraaltjes Vagevier.
Romboud.
By 't schraaltjes Vagevier.
Wybrant.
By gras, by kruyd, by hoy.
Romboud.
By gras, by kruyd, by hoy.
Wybrant.
By 't hooft van dikke Pier.
Romboud.
By 't hooft van dikke Pier.
Wybrant.
Dat ik in een heel jaar, drie straten in het ronde.
Romboud.
Dat ik in een heel jaar, drie straten in het ronde.
Wybrant.
Jou huis niet naken mag.
Romboud.
Jou huis niet naken mag.
| |
[pagina 10]
| |
Wybrant.
En word ik vals bevonden.
Romboud.
En word ik vals bevonden.
Wybrant.
Zo haal myn Hillebrand
Romboud.
Zo hall myn Hillebrand.
Wybrant.
En brengt my op een stee.
Romboud.
En breng my op een stee.
Wybrant.
Daar niet te doen en valt.
Romboud.
Daar niet te doen te doen en valt.
Wybrant.
Of verdoop my in de in de Zee,
Romboud.
Of verdoop my in de Zee.
Wybrant.
Geef daar de hand op. Loop nou datje de beenen kraken.
Romboud binnen.
't Is tydt om hier geen lang prologe meer te maken.
Doch is'er imant die zyn Wyf wort nagegaan?
Onthaal de vrienden dus, de tocht zal wel vergaan.
Waar of het swyn is, dat ik eerst meenden te slachten?
'k Denk achter in de stal, daar zal het myn vast wachten;
Dat 's gang, dut biest gesneen; en dan by moer te koy.
|
|