Romboud, of De getemde snorker

[p. 3]

Romboud, of de getemde snorker.
Klucht-spel.

Eerste toneel.

Romboud.

 

DIe mint en krygt dat hem gelukjes steenen geven,

 

Gewenste oogen, mach met recht vol vreugden streven,

 

Het zy de minne-togt den Minnaar kiezen doet,

 

Iets lieflyks, welkers na smaak uitvalt als roet.

 

'k Bezogt dat eens, en 't heugt me noch, hoe 't deuntje smarte,

 

Docht ik dat eenmaal troef van schoppen Heer, de swarte,

 

Zo 't steekblad was, en 't geld dat geel en silver was,

 

Door suija, nou myn kind, zou lokken uit myn tas.

[p. 4]

 

'k Mag swygen, want die klap vernieuwd myn oude schade;

 

Ziet, daarom Vreyers, wil ik jou ten beste rade;

 

Indien de malligheid, jou wat te zeer bevald,

 

En datje nog geen blok aan 't been zoekt, zo mald

 

Jou leven, in geen ongebruikte schuitjes, wiltze schouwen;

 

Want eenmaal kip op 't ey, en d'Eer roept strak om trouwen.

 

Maar daar de trouw-vaan, op de pis-doek haar vertoont,

 

En daar de Man niet zien kan, hoe zyn Wyf hem kroont,

 

Peurt daar te veld, je zult'er beter koop af komen

 

Zey Jan, dan ofje ging in Machtelts maagdom dromen.

 

En deze les denk ik te volgen, 't gaat hoe 't gaat,

 

Te meer, nou myn geluk zo wel by Pryntje staat,

 

Dits 't plaatsje, dits 't hok, daar ik myn in moet krommen,!

 

Wil ik, gelaarsden haan, op 't paard en zadel kommen;

 

Maar 't loon verzoet den last, nu zwyns hok berg my dan,

 

Tot een bequame tyd, en 't slapen van haar Man.

Hy kruypt ter zyden in