Jeugdige minne-spiegel

[p. 73]

Mey-Gift,

Stemme: Segh Rosamonde, schoone Godinne.

1.

Alle de winden, en noords-begieren,
Doe d'oude Hyems en Janus bruyst,
Doen Maja binden, belet haer 'tswieren,
Maeckt dat den ys-Vorst thans verhuyst:
Zephyrus soet, met op-gespanne kaken,
Sietmen swoelend' raken spruytjens over-al;
Dies yder moet voor-gaende droefheyt staken,
Vrolyck sich vermaken in het groene dal:
Waer hy sal sien de Nymphjens eenen dans
Trecken rondt-om de groene Meye-krans.

[p. 74]

 

2.      Alle de weydjes zijn braef beschildert

 

Recht met 'tspinsel van Vrouw Natuer:

 

Schaepjes en Geytjes, hier door verwildert,

 

Hitsen haer Pan tot minne-kuer:

 

Dies hy Syringh, van groen-bewasse Ceder,

 

Vlecht een kransje weder, met gebloemt coleur:

 

Om sonderlingh, met al de Nymphjens teder,

 

Sy weer op en nedet springen sou hier deur:

 

Waerom dat Pan soet op sijn pijpje speelt,

 

En hare stem Vrouw Majaas loff uyt-queeldt.

 

 

 

3.      'tSandige duyntje der heuvels tippen,

 

Steeckt haer gedoken wasdom uyt˙

 

'tWeelige kruyntje van d'harde klippen

 

Groeyende thans ten Hemel spruyt;

 

Door Iris vat van silverige stroomen,

[p. 75]

 

Diemen staegs siet komen van de hoogte neer;

 

Op dat haer nat de uyt-getackte bomen

 

('tGeen haer was benomen) soude geven weer:

 

Soo dat 'tal leeft, als bloem', als kruyt, als gras,

 

'tGeen vaeck in d'aerd' als heel gestorven was.

 

 

 

4.      Daerom, ô Menschen, in dees Mey-tijden,

 

Her-schept u sondigh leven boos!

 

Hellept ons wenschen tot sonds af-snijden,

 

Dat yder breeckt sijn daden loos!

 

Op dat wy t'saem in groene liefd' weer bloeyen,

 

Alle quaet besnoeyen, volgen Ziels-begeer;

 

Soo sal bequaem ons Jonge Jeugt op-groeyen,

 

Laster-tongh uyt-roeyen, recht na Godes leer:

 

Daerom, ô Mensch, gelijck het Spruytje spruyt,

 

Maeckt dat u deugdt soo dringt ten boesem uyt.

Een of Geen.