Jeugdige minne-spiegel
(1634)–Pieter Nootmans–
Auteursrechtvrij
[pagina *4]
| |
[pagina 34]
| |
Rust doch Godt Neptuyn.
Deckt u wolcken bruyn,
'kBid schort uwe winden snoot,
VVilt haer nu geleyen
En den stroom bereyen
Die in d'Amstels narme swiert
Gunt mijn aemelose
Dat de Zee verpose
Noch de Noord-buy haer begiert.
II.
VVant mijn Zielens-vreugdt,
Al mijn troost en leven,
'tPronck van alle deught
Is my thans ontdreven.
Die als Sons-perruyck
Met haer gulde stralen
Dringt de Maen te duyck,
Doet de Starren dwalen.
Die, als d'hooghste Schat,
Al mijn ziel besat,
Schuylt voor my haer Hemels licht,
Die mijn kiels-troost was,
En mijn smart genas
Voerdt AEool' uyt mijn gesicht
Die my kon bewegen
Door haer soet bejegeu
Op d'onrustbaer veldt sich geeft,
| |
[pagina 35]
| |
En dwingt my te sterven,
Die door't stadig derven
Van haer licht in droefheydt leeft.
III.
Soo de doodt my druckt
In dees bange aerde,
Ist om dat ontruckt
VVort mijn Lieff, mijn waerde;
Dan soo dit gestry
My weerom doet leven,
Sal ick d'heerschappy
Van mijn vreugdt u geven:
VVant ghy sijt mijn Son
Die den Hemel kon
Door u glans ontsteken aen,
Hesperus die schuylt
Op u schoonheydt pruylt,
En schort op haer omme-gaen.
Mocht ick met u paren
En weer t'saem vergaren
Onse vreugdt in Nestors tijdt,
Dan sou al mijn lijden
In haer ziel verblijden,
Die de droefheydt nu verslijt.
IV.
Soo den Opper-God
Van den hoogen Hemel
| |
[pagina 36]
| |
Voerdt gelijck een lot
D'onder-aersch-ge gewemel,
En u wreedt besluyt
Van sijn hooge krachten
Dringt u 'tleven uyt
Sal mijn ziel versmachten.
Ach! mijn tranens-vloedt
Mengelt sich in bloedt,
Klimt ten hogen Hemel op;
Mits een droeff geschey
Stuurt ons zielen bey
Nae de hoogste droefheyts top.
Ach, dat ick moet scheyen!
En den tijdt verbeyen
Die ons weer te samen voegt,
Dat ick u mijn schoone
Niet en hou ten loone
Voor mijn druck die my vernoegt.
V.
Doch hoe wel ghy droeff
Speelt in mijn gedachten,
Moet ick nae 't behoeff
Van mijn vreugde wachten;
En hoe wel de smart
My loopt al te fel na,
Sweer ick dat mijn hart
Leeft in Isabella,
| |
[pagina 37]
| |
Soo u een Liefds-Vonck
Ziel en lichaem schonck,
Die de doot van d'aerde scheyt,
Bidd' ick schoone Vrouw
Dat ons d'Echte Trouw
Nae die opper-glory leydt;
Die ons alle-beyde
Godt den Heer bereyde
Die op sijne wolcken sweeft:
Laet u dit genoegen
En den tijdt vervroegen
Die ons t'saem gesontheyt geeft.
Een of geen. |
|