Ernst en boert

Aen D^r Kempeneers.

Kranste ooit de vriendschap u een krans
En vlocht zij u haer geurge bloemen,
Mijn tuiltje, (mogt ik me ook op uwe vriendschap roemen)
Praelt niet door 't bont van hooger glans;
Een needrig bloempje alleen mag u mijn harte wijden:
Neem 't aen en vlecht zijn takje in 't groen der lauwerkroon
En zeg dan: trots de schoot der wisselende tijden
Een gapend ruim ons slechts vertoon',
Rukke ook hun vlugt ons voort, bij 't vellend overglijden,
Schiet de Immortelle nog heur onverganklijk schoon.

1841.