Dichtluimen
(1842)–Joannes Nolet de Brauwere van Steeland–
Auteursrechtvrij
[pagina 140]
| |
[pagina 141]
| |
Het monster-concert dat daerna werd gegeven,
Zoo luisterrijk iets zou men nooit weêr beleven!
Apollo die speelde er met kracht en met zwier
Een fraeije impromptu-fantasie op zijn lier.
Ook 't negental zusteren zou men er hooren:
Zij zongen de heerlijkste solos en koren;
Ik weet niet wat nog al; Eool zelf deed meê,
En blies op een blaesbalg een air varié.
Men zou de partij met een dansfeest besluiten:
Musard was er niets bij! een sater moest fluiten
Quadrille en galop op zijn rietstok, en Pan
Beloofde sub rosâ een kleinen cancan.
Wat beenen aen 't lijf had kwam straks toegeloopen:
De dubbele zaeldeur stond wagenwijd open,
Wijl voor aen den ingang zich hield een lakei,
Van onder tot boven in groote livrei.
| |
[pagina 142]
| |
De meeste genoodigden waren al binnen;
Apollo zou juist eenen lierzang beginnen,
Toen zag men god Momus den dorpel betreên,
Daer Cupido meê aen de hofpoort verscheen.
Zij neigden de hoofden tot over de voeten;
Zij krenkten de leden in allerlei groeten;
Tot driemael toe zwaeiden zij zich op en neêr,
En Cupido sprak toen: ‘treed binnen, mijnheer!’
Maer Momus hernam met een groote strijkaedje:
‘Ik heb te veel achting voor uw personaedje!’
En Cupido boog als een knipmes zoo laeg
En zeide: ‘gij weet niet wat eerbied 'k u draeg!’
Dan Momus hernam weêr: ‘ik bid uw genade,
Dat zij mijne stoutheid niet duide ten kwade;
Maer 't speet mij indien 'k mij zoo schriklijk vergat,
Dat 'k voor uw genade de zael binnen trad!’
| |
[pagina 143]
| |
Toen antwoordde Cupido: ‘neen, ik waerdeere
Uw hoogheid; aen uwe excellentie zij de eere!
Of rang van geboorte het voorgaen mij liet,
Weet ook dat mijne opvoeding mij dit verbiedt.’
En Momus nam lachend het woord op: ‘genade,
Zeg toch, wat komt hier uw geboorte te stade?
Van opvoeding hebt ge de fijnste in bezit,
Maer van uw geboorte..... nu.... hm!... sufficit.’ -
‘Wat sufficit? zijn dat, mijnheer, uwe zaken?
'k Zou liever hier al die fatsoentjes niet maken.’ -
‘'t Is waer ook, (zei Momus) daer hebt je gelijk;
Kom, ga wat vooruit, want wij staen hier te kijk.’ -
‘Wat sta je daer toch complimenten te zagen;
't Is of je den eersten der stappen moest wagen!’ -
‘Kom, jongen, ik zeg dat je binnen zoudt gaen!’ -
‘Volstrekt niet, 'k bleef liever tot morgen hier staen!’ -
| |
[pagina 144]
| |
‘Wat? als je ten eersten niet voorwaerts wilt stappen,
Dan vlieg je op het oogenblik van al de trappen!’ -
‘Wat hebt je 't alweêr op je heupen van daeg!’ -
‘Pas op, of je krijgt zoo met een een pak slaeg!’ -
‘Ik wou wel eens zien wie den meester zou spelen!’ -
‘Kom, kom, dat begint mij al lang te vervelen:
Maek gaeuw maer een einde aen dat kindergesnoef,
En scheert je naer binnen, of schoppen is troef!’ -
‘Pft!’ zei Cupido; maer nauw liet hij het hooren,
Of Momus die gaf hem een vuistklap om de ooren,
En nog een die hij op zijn koker ontving,
Dat hooren en zien aen den jongen verging.
En alles werd hem geel en groen voor zijne oogen:
De goden die kwamen de zael uitgevlogen,
En als zij hem vraegden: wat scheelt u, mijn kind?
Dan kreet hij: ‘'t is Momus, die sloeg mij daer blind!’
| |
[pagina 145]
| |
Tot Jupiter toe kwam eens zien naer beneden,
Hij scheen om 't gebeurde maer gansch niet te vreden;
Hij schudde zijn hoofd dat het daverde in 't zwerk
En sprak: ‘dat is weêr van dien lobbes zijn werk!
Maer heeft hij, mijn vriendje, 't gezigt u benomen,
De lummel zal straks loon naer werken bekomen,
En 'k neem hem, tot zijnen voorbeeldigen straf,
Het verder gebruik van zijn hersenen af!’
En net als ik de eer had van 't u te verhalen,
Moest Momus het breken der potjes betalen;
Want bleef sinds de Liefde zoo blind als een mol,
Ook bleven aen Momus de zinnen op hol.
| |
[pagina 150]
| |
 |
|