Liefdes verklaringen

[p. 42]

Verhuisd

Ik krijg dit huis maar niet bewoond, leg lichte slaap
In alle bedden om zijn nacht met dromen af te tasten.
Brood en tranen, geld en boeken strooi ik in de hoeken
Om zijn spoken te voorschijn te roepen, ze dagen niet op.

Zij is verhuisd met huid en haar en volledig aanwezig.
Met rennende hakken beklopt ze de vloer van het nieuwe.
Ze slaapt wijdbeens en diep in het verende mensenlawaai
Of rolt zich spinnend op in de hartslag van Antwerpen Zuid.

Haar bloed begrijpt het bloed dat er rijdt door de straten
En kamers, een gehuurde hoogte tegenover het museum.
's Ochtends stapt ze naar beneden om de verf te strelen
Van de doden die daar hangen. Ook die ontgaan haar niet.