Dongengane wit kates. Het verhaal van de papajaboom. Nggolek endok baya. Op zoek naar kaaimaneieren

[p. 3]

Dongengane wit kates

Enèng botyah jenengé Sakri. Ing sakwijiné dina Sakri iku klilang-kliling nang kebon, nyawang wit katès sing wis duwur. Sakri kuwi nggumuné ora wis-wis; mauné ora ènèng kok weruh-weruh wis duwuré semono.

[p. 4]

Nang ngisor wit katès kono Sakri sawangané atiné bungah mbanget, mergané nang keboné saiki ènèng wité katès. Mbésuk dèkné mesti bakal bisa ngepèk lan mangan wohé. Sakri ora rumangsa nandur kok ngerti-ngerti wis ngadeg semono duwuré. Sakri tenger-tenger nyawang wité katès kuwi karo nggagas: ‘Gèk kapan wit katès iki lih tukul iya?’

[p. 5]

Sawangané wité katès kuwi krungu pikirané Sakri mau, kok terus semaur: ‘Lo Sakri, kowé nggumun weruh aku nang kéné! Pantyèn bener kowé, mergané aku ora kawit mbiyèn nang kéné. Mbiyèn-mbiyèné panggonanku adoh mbanget, ngliwati alas lan laut. Mulané saiki aku kepéngin ndongèngké lelakonku, dirungoké sing apik!

Mbiyèn aku iki wit katès tyilik, selot suwi aku mundak duwur terus metu kembangé, ora let suwi metu wohé. Wohé selot suwi terus malih kuning, nèk keslorotan srengéngé disawang iya nyenengké tenan. Maraké sing nyawang sampèk ngeleg idu. Ing sakwijiné dina ènèng manuk méntyloki aku lan notoli wohku. Aku terus ditotol mlebu nang wetengé manuk kuwi. Aku digawa mabur adoh parané, ngliwati alas gedé lan ngliwati laut gedé.

[p. 6]

Ing sakwijiné dina manuké terus méntylok nang wit-witan nang kebon iki. Aku terus dietoké tiba nang lemah kéné. Katik lemahé okèh mèsé lan guri rasané pisan. Dadiné aku bisa tukul menèh. Saiki kowé weruh aku ngadeg seméné duwuré nang kéné lan ora suwi menèh aku bakal ngetoké woh menèh. Nèk aku wis ngetoké woh, mesti kowé bakal bisa ngepèk lan mangan wohku. Iya iku mau Sakri, dongènganku namung semono!’

[p. 7]

Sakri krungu dongèngané wit katès kuwi mau terus kekel ngguyuné ora wis-wis: ‘Wit katès kok bisa ndongèng lan nduwé omong apiké kaya ngono!’ Sakri terus bungah, mergané saiki nduwé wit katès sing ndang metu wohé. Sakri terus ngomong karo wité katès: ‘Pantyèn bener kowé Tès, dongènganmu kuwi bener. Kowé mauné adoh mbanget panggonané, nanging kegawa manuk tiba nang kebon kéné terus tukul sampèk semono duwuré. Sakjané aku iki sing kudu mbok guyu, mergané, senajan aku iki wong urip nduwé sikil, aku iki dolané ijik adoh pitiké!’