Van het Murmel-dier, Mol, en Huylebalk.
DE Murmel-dieren kruypen des winters op de hooge Geberghten, dien men Alpes noemt.
Van groote zijnse als den Das; sy weten met een bysondere konst en behendigheyt, seer aerdigh haer voeder by een te vergaderen; het welcke sy door voortkruypingh in haer hollen te samen brengen.
Na het seggen van sommige, soude nu het Manneken, dan wederom het Wijfken op de rugge gaen leggen, en steecken de vier voeten om hoogh, dan komen de anderen, leggende daer soo veel kruyden op, als bequamelijck tusschen de vier voeten kan ghestapelt worden, en nemen alsoo sijnen staert in de mondt, hem voorttreckende, gelijck of het een slede was, tot datse aen haer hol komen, hem aldaer wederom van sijn last ontlastende; hier van komt het, datse gemeenlijck kael en geschaeft op haer ruggen zijn.
Een seecker Schrijver schrijft van haer aldus: als sy uyt-trecken in de weyden om hoy te versamelen, soo blijfter altijdt een by de holen, hier of daer op een hooghte de wacht houdende; soo ras als het dan eenigh Mensch of Wilt gewaer wordt, soo maeckt het sulcken geluyt, even of daer op een Iagers-pijp geblasen wierdt, waerschouwende alsoo de anderen; en locktse te samen, ende als dan soo loopt desen schiltwacht oock ten laetsten in sijn hol.
Egypten heeft oock Dieren, die dese seer gelijck zijn, en al haer maniere van doen na volgen, op haer naers sittende, op haer achterste pooten gaende, ende de voorste in plaets van handen gebruyckende.
Auteursrechtvrij