Het licht

[p. 76]

V.
Treurliedje

Ik had beloofd dat 'k sterk zou zijn,
en dat de kunst het werk zou zijn
van al mijn levensdagen...
- Ach! waarom wondde uw liefde dan
het hart van iemand die 't niet kan
verdragen?

En wijl ik dacht hoog-op te gaan,
en in mijn trots alleen te staan
te midden slaafsche zielen,
hebt gij mij met uw zachte kracht
van de enkle weelde van uw pracht
doen knielen.

En daar ik ben als 't schuchter kind,
door schitter-schoone glans verblind
van al te schelle kleuren,
en wat verleden is herdenk,
hoe zou ik om uw min-geschenk
niet treuren?