Verzamelde gedichten

[p. 400]

Pauline Barrett

Ik leek wel een geraamte na mijn operatie!
Ik had een klein jaar nodig om weer op krachten te komen.
Maar op de morgen van onze koperen bruiloft
geleek ik weer een beetje op de vrouw die ik eens was.
Wij maakten samen een boswandeling
en het mos maakte onze voeten geluidloos.
Maar ik kon je niet eerlijk aankijken
en jij kon mij niet eerlijk aankijken,
zo diep was ons verdriet - jouw haar begon te grijzen
en ik was nog maar een schim van mijzelf.
Waarover spraken we? - Over de lucht, over de vijver,
over alles wat dienen kon om onze gedachten te verbergen.
Bij thuiskomst bleek het, dat jij bloemen had besteld
om de eettafel een feestelijk aanzien te geven.
Arme jongen, wat heb je je best gedaan
om je terug te verplaatsen in ons heerlijke verleden!
De moed ontzonk me toen wij naar bed zouden gaan
en jij mij voor een tijdje alleen liet in mijn kamer
zoals je dat ook deed in onze wittebroodsweken, arme jongen.
En ik keek in de spiegel, en iets heeft tegen me gezegd:
‘Beter geheel gestorven dan ten dele gestorven...
Men mag het leven niet nabootsen en niet valsspelen in de liefde’...
En ik deed het terwijl ik daar in de spiegel keek...
Liefste, heb je het ooit begrepen?

Edgar Lee Masters