Verzamelde gedichten

[p. 280]

Samenspraak

- Waar zijn we? Zeg me.
De wind gaat liggen, de nacht spoedt ten einde.
Een huis staat tussen berijpte bomen
en op het dak staat een stok met een vlag -
- Spreek zacht, wees voorzichtig, zie je dat venster?
Zou jij voor mij, want jij bent de langste,
naar binnen kijken
en zeggen willen wat je daar zag? -

- Ik zie een kamer.
Ik zie glimlachend een vrouw ontwaken,
een jong officier, bij 't bed gezeten,
sluit in zijn handen de hand die zij reikt -
- Ga verder. Ik voel aan je hand in de mijne
dat wat je ziet te veel is voor woorden.
Zie je de wieg staan
en hoe de ontwakende vrouw er naar kijkt? -

- Alles genade.
Ik zie hun blikken, elkaar ontmoetend,
zich samenvoegen tot een bekroning
die blinkend boven de wieg blijft staan -
- O kind ons geboren, gij zijt het alleen niet
die hier het levenslicht aanschouwde,
maar zij ook, en wij ook.
De wind steekt weer op. De morgen breekt aan -

[p. 281]

 

- Ik hoor kanonnen.

 

De stormwind schudt de rijp uit de bomen.

 

Hoor de vlag die boven ons wappert.

 

Het is het mooiste geluid dat ik ken -

 

- Halfweg de winter, halfweg de wanhoop

 

desondanks aan het werk te blijven

 

is wat de vlag zegt.

 

God zegene hen en ons met hen.