Verzamelde gedichten

[p. 141]

Zwerver en elven

Over de duinen
Woei een lied:
-Verstoor je mijn tuin en
Stilte om niet?

En langs de stranden
Waar hij ging:
- Neem dan mijn handen,
Lieveling -

De stormwind riep en
De regen riep:
- Je voeten liepen
Waar ik sliep.

Telkens bedolven,
- Ternauwernood -
Kwam een klacht uit de golven,
- Was ik dood.

- Waarom tot onaardsche
Droomen gewekt
Zonder opwaartsche
Ziel die trekt?

Het schreeuwde uit het sneeuwige
Schuim vandaan:
- Als jij zal ik eeuwig
Verder gaan.

[p. 142]

 

- Van verbroken beloften

 

Blijven wij buit.

 

- Niets, niets is op de

 

Wegen vooruit.

 

 

 

- Te zwaar was het water, te

 

Licht is de wind.

 

- O Christofoor, waar is het

 

Kind, het kind -

 

 

 

Alom, toen, geheim en

 

Weg-stervende:

 

- Blijf bij me, bij me,

 

Zwervende -

 

 

 

En, eindelijk, stijgend de

 

Maan langs en heen,

 

Een bijna zwijgende

 

Wolk verdween.