Verzamelde gedichten

[p. 104]

Morgen-gebed

Zon, die met uw stralenden wagen opwaarts
Rijdt den steilen daaglijkschen baan, uw rondas
Blinkt van blindend licht, in de handen houdt ge

Purperen teugels;

Heden ziet ge weer de geheele wereld:
Landen, zeeën, steden en menschen, die zich
Warme' in uw omarmende stralen, wijl ge

Glimlachend neerblikt;

Ziet ge heden haar, die ik zoo beminde -
(Zij is onder schoonsten door schoonheid kenbaar)
Wijt haar dan dat zij, schoon ze trouw beloofde

Mij heeft verlaten.

Dit nog, Zon, voor gij uwen baan gaat rijden:
Als gij tot haar spreekt - o! verhoor mijn bede! -
Spreek dan niet tot haar met uw slaande stralen,

Maar met uw kussen!