Lees maar, er staat niet wat er staat

[p. 113]

Lili Green

De stem die bij de rhododendrons zijn
Lokkende trillers door de tuinen riep,
Woei, toen ze zoekend over 't grasveld liep,
Fluist'rend voorbij, en lachte in de fontein.

Ze boog verbaasd in 't marmeren bassin
Waar 't zonlicht in de warme stilte sliep,
Maar vond den fluiter niet, die reeds in 't diep
Doolhof van rozen school met zijn refrein.

De schaduw van 't prieel buigt om haar droom,
's Nachts als ze slaapt, moe van de melodie
Die telkens ergens uit de struiken tergt -

Maar al de bloesems huiv'ren uit den boom,
Wanneer de blauwe vogel neerstrijkt, die
Onder haar hand zich voor het maanlicht bergt.