Treur-spel, van Sophonisba Aphricana
(1639)–Guilliam van Nieuwelandt–
Auteursrechtvrij
[Folio D1v]
| |
Die moet bedencken eerst eer dat hy voort wil gaen,
Of het niet beter waer naer vreed' als krijgh te staen.
Oock of het geen hy soeckt, rechtveerdigh is en reden,
Nut, lofbaer, buyten vrees, naer recht en oorloghs seden.
Hasdru.
Ick weet, o! Siphax groot, dat ghy sout hebben vree',
Soo het den moet wil niet van ons Vyanden dee':
Maer ghy moet seecker zijn, soo ghy haer kont verderven,
Dat ghy doorluchtiger sult door uw' daden sterven.
Noyt souden wy soo stout aensoecken u geluck,
Soo wy niet u Fortuyn bekenden in dit stuck:
Noyt souden wy aen u betrouwen dese saecken,
Soo ghy niet meer u self als ons sout grooter maecken.
Voor my, ick hebb' geleert hoemen in tegenspoet,
En in voorspoedigheyt hem wel beraden moet.
Daerom, op dat ghy oock mooght wijsselijck beraden,
Soo spiegelt u aen ons, en aen veel ander daden.
‘Wie groot is, soeckt altijt door eersucht meerder eer,
En tracht indien hy kan te worden Over-heer.’
't En is van heden niet dat dees' Romeynen wenschen,
Het oorlogh aen te doen, aen veel verscheyden menschen.
Recht als een Pest der aerd', die onversadighlijck,
Eergierighlijcken staen, naer 't wassen van haer Rijck.
Denckt of ons nederlaegh', u machten kan verstercken,
Of dat ghy wederstant kont door ons schade mercken.
Denckt of den onderganck van ons vermaerde Stadt,
Kan eynden desen krijgh, die ick onseecker schat,
Eerst sullen sy aen ons, en dan aen u beginnen,
Met hoop dat sy 't in 't lest al sullen overwinnen.
Verbint u maer met ons, wy sullen hoop ick haer,
Bedriegen in haer hoop, en brengen in gevaer,
V Coninckrijck is noch in grootheyt en in machten,
Ons Legers in haer Lant, die sy onwinbaer achten,
Verdraeght daerom met ons, wat ons Fortuna geeft,
Die winningh en verlies, in haer believen heeft.
Ontfanght dees' gaven maer, die wy door vrientschap schencken,
Waer by Carthago wenscht, dat ghy haer sout gedencken,
Waer by Carthago thoont, al sijn haer giften kleyn,
Dat sy dees' vrientschap wenscht, voor haer, en voor 't gemeyn:
Maer ick, om dat ick sou dees' vrientschap stercker binden,
Heb voor 't gemeyne best niet beters konnen vinden,
Dan dat ick u die schonck, dan dat ick u die bracht,
Wiens ziel dat in u ziel altijt te leven tracht.
Wie dat als uwe slaef, sal dienen uwe slaven,
Wie dat in hare ziel, u ziele wenscht te graven,
Wie dat u grootheyt maeckt, haer vryheyt onderdaen,
Wie dat ootmoedigh wenscht, voor uwen Throon te staen,
Wie segh ick, dat voor my, haer aen u heeft gegeven,
Om als een vrou een slaef, in trouw en dienst te leven.
| |
[Folio D2r]
| |
Siphax treet van den Troon.
De schatten groot van weerd', die my Carthago schenckt,
En acht ick niet met all', by 't geen dat ghy my brenght.
Ha! Sophonisba schoon, wat gaven sou ick wenschen,
Voor u verheven schoont, die overtreft den menschen?
Voor u verheven deught, waer door ghy nu ter tijt,
Van u vermaerde Stadt, een tweede Dido zijt.
Dat Phabos Cythere, vry roockt op haer Altaren,
Laet vry 't Egypsche volck, haer Isis wel bewaren,
Ghy zijt mijn Cythere, mijn Isis, Ziel en Vrou,
Van wien ick nu alleen, mijn rijck en leven hou.
‘De grootheyt sonder min, is waerdigh te misprijsen,
De min doet door haer kracht 't verborgen deel bewijsen,
Hoe grooter datmen is, hoe meerder datmen brant,’
De min heeft meer in 't Hof haer wooningh, als op 't Lant:
Sophon.
Soo ghy my dan bemint, wilt dan mijn Stadt beschermen,
Ick thoon dat ick u min, nu ick koom in u ermen,
Draeght sorgh voor u en my, wie plaets geeft aen den tijt,
Wort selden sijnen staet, noch min zijn vryheyt quijt.
Siphax.
Men mach de Vryheyt niet dan door het bloet verliesen,
Den tijt heeft my geleert het beste te verkiesen.
Bocchar gaet seght terstont de Roomschen Velt-Heer aen,
Dat wy in Houwelijck met Sophonisba staen,
Waer door ick schuldigh ben Carthago te bewaren,
Soo hy haer met sijn macht, of Wapen wil beswaren:
Maer soo hy trecken wil naer eenigh ander Lant,
Dat ick hem sal getrou met hulpe doen bystant.
't is noodigh dat de weet den Vyant wort gesonden,
Dat wy door maechschap zijn in vrientschap 't saem verbonden.
Sophon.
Den tijt leert alderbest, en geeft een yeder raedt,
Wat hem in sijne saeck te doen of laten staet.
Siphax.
‘Wanneer men doet de daet, dan is den raedt genomen.’
Sophon.
‘Men kan door wijsen raedt sijn ongeluck voorkomen.’
Binnen.
Siphax.
‘Den na-raedt komt te laet, voldoet ghy mijnen last.’
Sophon.
‘Door eendracht maeckt den Vorst sijn Lant en Steden vast.’
Siphax.
De Min heeft mijn gemoedt, door haer gewelt verwonnen.
Sophon.
‘De Min verwint den Mensch, eer 't oorlogh wert begonnen.’
Siphax.
Dat is voorseecker waer, want sy verwon mijn hert,
Soo haest my van u schoont alleen gesproken wert,
Ach aldersoetsten krijgh, waer in ick wensch te strijden,
Waer in ick selver wensch, de nederlaegh te lijden,
Waer in ick selver soeck tot eyndingh van mijn pijn,
Van u volmaeckte schoont verwonnen eens te zijn.
Waer in ick stadigh soeck dat ghy my sout om-ermen,
Waer in ick altijt wensch dat ghy my sout ontfermen,
Waer in ick wensch en soeck, van u te zijn doorwont,
Door u gewenste vyer, dat weder maeckt gesont.
Sophon.
Ach Siphax door u vreught, is mijne smert begonnen,
Mijn Ooghen sijn aen d'uw, van d'uw' ben ick verwonnen,
| |
[Folio D2v]
| |
Mijn hert leeft door de vlam, die van u vier uytgaet,
Niet mijn, maer uwe ziel, in desen boesem staat.
Siphax.
Dat Iuno dan vereent ons hart en ziel te samen,
Dat Hymeneus dan vereenight ons lichamen,
Ick weet dat hy al heeft het Bruylofts Bed' gespreyt:
Want hy ons sijne vreught, en gunst heeft toegeseyt.
Ick weet dat hy met dauw ons kamer gaet besproeyen,
Op dat uyt ons versaem veel vruchten souden groeyen,
Ick weet dat hy vast slaet Tapijten aende wandt,
Waer in geschildert staet de min met haren brandt.
Komt gaen wy daer na toe, komt laet ons derwaerts treden,
Op dat hy naer gebruyck, van ons word' aengebeden.
PAUSA. |
|