Salomon

[fol. **3r]

Ter eeren Van den Wijt-beroemden, en Const-rijcken S^r. Gvilliam van Nievwelandt prince van S. Lvcas Gulde ghenoemt de Violiere.

AL is het Paradijs met 't gloyent svveert ghesloeten,
En de loof-rijcken boom, in't midden daer gheplant
Die 't eeuvvich leven geeft van niemandt vvordt ghenooten
Daer aen leyt kleyn verlanck: vvant in u siel Nieulant
Sien ick tvvee boomen staen! en even schuetich groyen
Poësis schilderij pinceel, Neerlantsen dicht,
Die beyde sullen u van onderganck behoyen;
om datg hun soo bevverckt, iae heerelijck verlicht.
Laet Atropos dan vry u grijse drayen snijden,
Al kan u lichaem broos haer snipscheer niet voorby,
V dicht en schilderkonst sal uvven gheest beurijden
Doodt en tijdt slijtent al; nochtans u naem sal vrij
Al vvaert ghy schoon in' d'aerd ghedolft, verrot, gegheten
Soo lanck als Phoebus sal sijn ronden wech omgaen
Vernaempt vermaert gheacht door u konst onvergeten
Nijt, tijdt, en doodt ten trots-vvijtroemich blijven staen.

Epigrame

Die Salomon lanck doodt, door dicht doet heel herleven
Godt heeft hemdaer toe selfs van sijn konst veel ghegheven.

Mont en gront eendrachtich.

H.N. Presbyt. Antwerp.