Salomon

[fol. **2v]

Sonnet ter eeren vanden Konstrijcken poeet Gvilliam van Nieuvwelandt.

KOnst-lievende geslacht, die redenrijck beminnen,
Verlusticht uvven geest, vermaect u kloek verstant,
Gheniet de vruchten van het vruchtbaer Nieuvvelant,
Sijn smaekelijck ghedicht, leest dat met rype sinnen.
Sijn stichtbaer vvercken zijn om sielen te gevvinnen,
Ghy leert hoe dat den mensch door hoochmoet comt tot schant,
En die, die nedrich is gheseghent door Godts handt
Mits dat hy al sijn doen met Godt eerst gaet beghinnen.

Poesis roem vermeert door dees sijn konst vermaert

'T schijnt dat hy uyt het breyn van Iupijn is ghebaert
En Pallas broeder vvijs den naem men hem mach geven.
Singh susters dry-mal dry, singhst sijnen hooghen loff
Singht al eenstemmich uyt ghy hebt tot singhen stoff
VVant fama doet den naem van Nieulant eevvich leven.

Ick kan noch leeren.

F. Bruynincx.