vergrijpende Personen haer selven onghelijck, 't ghene men quaet noemt en ghevoelt den wijsen niet, noch en quelt hem daer mede niet als men hem dat meynt te doen ghevoelen, niet meer als ofmen hem daer mede van verre dreyghde, den wijsen kanmen noch beschadighen noch verstooren, niemant en is verongelijckt noch beschadigt dan van sich selven, den wijsen hebbende syn begrijpinge ende besluytinge tot de deught en can hem niet verstooren; maer is boven alle menschelijcke toevallen, soo wel ten aensien van hem selven als van de andere, datmen quaet noemt, is den wijsen goet, die als een goed Huys-Vader syn voordeel met alle dinghen doet, geen saeck en is ter Weerelt dat hem niet en dient, ende van 't welck hy geen meester en sy met een sonderlingh genoegen. Ten lesten om den wijsen in volmaecktheydt te doen leven, wilt hy dat hem niet genoeghelijcker en sy als de deught, d'welck gheleghen is in all' 't ghene dat de Weereldt verwondert, ende een liefde van de schoonste saecke die de ziele kan vernoegen, dat all' 't gene dat aertsch ende verganckelijck is, van hem so veel als niet worde geacht, dat de Wijse sich bedeckende met zijnde deught, alle de hoogheydt des Werelts wel neder onder hem sie, vertredende de selve met de voeten syns herten.
Dese weynighe Philosophe redenen uyt een ontallijcke menighte, dochten my bequaem om desen mijnen onwijsen ende ongheluckigen Zedechias te gheleyden, die hemselven door syn eyghen vergrijpinghe, in ongheluckighe, ende ellendighe verdervinge heeft gebracht, versmadende den raedt van den alderwijsten ende Goddelijcksten Propheet Ieremias, die gheleerder was in de Goddelijcke Philosophie, als alle de Philosophen die van natuyrlijcke ofte redelijcke saecken hebben geschreven. Seneca seyt dat de menschen haren toe-vlucht tot de Philosophen nemen, desen verachter, veracht de Goddelijcke Prophesie, d' onghe-