haer ouergeuende den schandelijcken lust van hare eergierige gheneghentheyt. Antigenidas seyde, dat de ionghe lieden meer vreughden souden scheppen in eenen goeden speelman te hooren spelen, naer dat sy den quaden souden ghehoort hebben: alsoo dunckt my ooc, dat de menschen haer bequamer tot der deught voegen, als sy de straffe der boosheyt met soo vele leeringhen voor ooghen hebben ghesien. Nero dan, tot gheenen anderen eynde voortgebracht wesende, dan tot eenen spiegel van alle boosheydt, waerdoor de wijse deught van Seneca de stralen te crachtigher laet schijnen, wort niet te min de beleefde goetionsticheyt van v.E. voorghedragen, onder wiens vleugelen hy met groot verlangen wenscht te mogen rusten: wel wetende by niemant beter noch bequamer te connen wesen, door de liefde die v.E. hem toedraghende toont. Ia dat meer is sijnen voortbrenger wel met rechte moeght genoemt worden, door dat uwe vriendtschap hem ghetelt heeft in mijnen by naer gantsch verstoruen gheest. Bidde der haluen dat v.E. hem belieue in sijne vrientschap aen te nemen, met niet minder goetionsticheyt, als hy van my, uwen vrient, ende dienaer, v.E. toeghesonden, ende beuolen wort, Vaert lange wel.
WT eenen herden steen soo spruyt de claer Fonteyne,
Die haren loop verspreydt seer liefelijck en soet;
En ghy, van Nieuwelandt, u ader, schoon, en reyne,
Spruyt wt de bitterheydt van Neros straf gemoedt
Veel voordeel, nut, en deught het vlietigh beecksken doet
Dat van de steyle rotsch de velden comt besproeyen:
Maer 'ten is onghelijck soo vruchtbaer niet, en goet,
Als is de soeticheyt, die m'in u dicht siet vloeyen.
Deught is haers selfs loon.