Aegyptica ofte Aegyptische tragoedie van M. Anthonius en Cleopatra

(1624)–Guilliam van Nieuwelandt– rechtenstatus


Choor Poësis, en Violier. LUst van vvraeck, en cracht van't minnen, Dat den mensch berooft van sinnen, Is hier op't Toneel ghespeelt, En naer't leuen afghebeeldt. Al dat nijdt in ons can vvercken, Connen vvy in Caesar mercken,
[pagina 101]
Door den haet en onghenoegh, Die hy tot Anthoni droegh. Hoe de min met haere crachten, Can beroeren ons' ghedachten, Heeft Anthonius bethoont, En hoe min haer dienaers loont. VVanhoop 't meeste quaedt der quaeden, Hebben vvy met haere daeden, In dit droeuigh spel ghesien, En vvat door haer can gheschien. Om dees quaeden dan te schouvven, VVilt dit in ghedachten houvven: Vliedt den nijdt en dvvase min, En stelt vvanhoop uyt den sin. Caesar doet nu naer betaemen, Vast begraeuen haer lichaemen: Hy vervvint door dese daedt Al 'tvermoeden van den haet. Hy gheeft vrijdom alle steden, Eer hy daerom vverdt ghebeden, En maeckt veele volcken vry Van haer jock en slauerny.
[pagina 102]
Gunstigh vvilt dees gift ontfanghen, Niet voor bly, maer droeue sanghen, Niet voor const, maer vvel voor dicht, VVaer door dat men vreughdigh sticht. 'Tvreughdigh stichten vvordt ghepresen, Soo vvy in Horati lesen, Datmen vveerdigh die vereert, Die 't profijt met vreughden leert. VVilt met ons, uyt jonst versaemen, Voeght de jonst, en const te saemen: Die uyt jonst met const versaemt, Hem voor Momo niet en schaemt.