|
| |
| |
| |
Tweede deel.
Vierde Vyt-komen.
Charon, Daemon.
Maer Daemon seght my doch, hoe zijt ghy soo verblijdt?
Ick socht, ô Charon! u: ghy comt ter rechter tijdt.
Wat tijdingh brenght ghy ons? zijn't aenghename saecken?
Dat ons Proserpina sal bly, en vreughdigh maecken.
Spreeckt uyt het gheen ghy hebt, ontlast u van den last.
Aen u te segghen iet en is my niet belast,
Nochtans sal ick het doen: Ons helsche dry Goddinnen.
Door haere neerstigheydt de wereldt ouerwinnen,
Sy hebben't door haer quaedt vergiftight ouer al
Met pest, twist, oorlogh, moordt, en ander ongheual;
Ia soo dat sy gansch cael zijn van haer helsche slanghen,
Die haer in plaets van haeyr rondtom het voorhooft hanghen.
'Tvergift is heel van haer, sy soecken we'er fenijn
Van ander slanghen quaedt, die noch op't aerdrijck zijn,
Haer borsten zijn gansch slap, 'tfenijn is uyt-ghesoghen,
Haer hooft staet als een ey van haeyren uyt-ghetoghen:
Maeckt daerom dat u schuyt van riemen is voorsien,
Want ghy veel zielen haest sult aen den oeuer sien.
| |
| |
Dees dinghen wist ick wel, had' vrijlijck t'huys ghebleuen.
Wel wie had' dese tijngh u doch soo ras ghegheuen?
Wie? Ossa bracht het ons, die't alles openbaert.
Gheen snelder in dit stuck als dees Goddin vermaert:
Maer waerom toeft ghy dan, wilt ghy niet ras gaen vaeren?
Om dat mijn saecken hier alsoo gheleghen waeren.
Ick com tot hier ghereyst, om dat ick coopen sou
Een stercke nieuw Gallay, die goet is en ghetrouw,
Door dat mijn oude schuyt verrot en gansch versleten,
Niet voeren sou het gheen dat Ossa my liet weten.
Hoe zijt ghy soo besweet? of comt ghy uyt het badt?
Door't breken van mijn schuyt ben ick soo schandigh nat.
Wel hoe zijt ghy soo nat tot hier soo ras gheclommen?
Om dat ick ben uyt Styx den helschen vloedt gheswommen.
De zielen uwe vracht, waer bleuen die daer naer?
Die swemmen inden vloedt als vorschen hier en daer.
Maer Charon seght ons doch, wat Ossa quam vertellen?
| |
| |
Dat twee door haeren twist de gantsche wereldt quellen,
Ia soo dat gheenen hoeck ter wereldt schier is vry,
Die door haer raserny niet vol van oorlogh zy.
Verhaelde sy de macht die yder bracht om vechten?
Den eenen had' by hem wel hondert duysent knechten,
Met twaelef hondert man van peerden wel voorsien;
Denckt eens wat grooter moordt daer haestigh sal gheschien,
Den and'ren had' by hem tachtentigh duysent mannen:
Maer meerder peerde-volck', en beter in-ghespannen.
Wist sy wat Coninghen daer waeren by versaemt?
Sy heeft het al gheseydt, en hoe sy zijn ghenaemt.
Dees wetende Goddinn' laet alle dinghen weten.
Den eenen had' by hem den Coninck van de Geten,
Van Hooch Celicien, van Cappadocia,
Van't machtigh Libyen, van Pontus, Thracia,
Van Licaonien, van Meden, van Galaten,
Van't rijck Arabien, met ander ondersaeten;
Herodes wasser oock den vyandt van ons rijck:
Dees zijn vol raserny, en woeden all' ghelijck.
Den and'ren die sijn macht streckt tot Euphrates stranden,
En onder sijn ghebiedt heeft all' de groote landen,
Die Phoebus met sijn coets in't Westen ouer-rijdt,
Had' minder macht, maer volck bequamer tot den strijdt.
| |
| |
Al dat ghy hebt gheseydt, dat weet ick waer te wesen:
De wereldt is naer wensch in oorlogh op-gheresen.
Maer wie is aldermeest met raserny ghequelt?
Die tot sijn ongheluck verliesen sal het veldt.
Ghy zijt voorseker haest den rijcksten van ons allen.
Door dat daer haest soo grooten vracht sal vallen.
Om eenen Danace' die yder brenght met haer.
Veel cleyne maecken 'tgroot.
Dat spreeck-woordt is wel waer,
Soo daer niet menighmael ghelijck Menippus quamen.
Wat seyde ghy tot hem? en wordt ghy niet wel gram?
'Twas wonder dat ick hem niet we'er het leuen nam.
| |
| |
Ick riep, t'sa booswicht voort ghy moet u veer betaelen;
Maer wat, 'ten wasser niet, 'ken kost niet van hem haelen,
Hy spotte noch met my, hy riep, roept hebt ghy lust,
Ick ben nu ouer 'tveer, mijn ziel is nu gherust;
Indien Mercuri wilt, hy magh voor my wat gheuen,
Hy is die my tot u ghebrocht heeft uyt het leuen.
Ick swoor by Plutos hooft, datick hem worghen sou:
Hy swoor dat hy my dan den cop oock pletten wou.
Al wat ick swoor of riep, hy speelde my den doouen:
Soo comen daer seer veel, wilt ghy my maer gheloouen.
Dees die ghy nu verwacht, zijn rijck ghenoegh van geldt.
Ia seker, soomen haer dat niet en rooft op't veldt.
De dooden, weet ghy wel, berooft men van haer cleeren,
Dan sietmen haer soo naeckt tot mijnen oeuer keeren.
Neen, nee, sy laeten haer den penninck voor het veer.
Die sonder penninck comt, sal proeuen dit gheweer.
Al dat ick voortijdts won, dat moet ick gaen besteden:
Want niemandt wercken wil, van die zijn ouerleden.
Vulcanum hebben wy, die werckt doch wel in't stael.
Ia soo het schip moest zijn van yser of metael.
Gaet door Mercuri gonst dan een galleye coopen.
Daer wil ick inder haest om by de menschen loopen.
| |
| |
En ick wil blijde maer' gaen brenghen in ons'hel.
Ons helsche Coninghin sal lacchen om dit spel.
Voorseker sy sal nu met vreught gaen maeltijdt houwen,
Met dat Menippus gaf, dat wy haer gheuen souwen.
Wat gaf hy doch voor haer, ay Charon seght ons dat?
Lupijnen, maluw, loock, en iet 'ken weet niet wat.
Dat is der zielen spijs, en eet sy gheen Trighliden?
Trighliden niet alleen: maer somtijdts oock Maeniden.
Vanght ghy dees vischkens niet in uwen helschen vloedt?
In Styx, want Acheron en gheeft die noyt soo goedt.
Gaet henen, dat ghy haest moeght keeren by u zielen.
Ick denck wel dat daer veel aen mijnen oeuer krielen.
Ay Daemon gaet ghy voor, en seght de zielen aen,
Dat ick strackx comen sal, soo haest ick heb' ghedaen.
|
|
Auteursrechtvrij