Aegyptica ofte Aegyptische tragoedie van M. Anthonius en Cleopatra
(1624)–Guilliam van Nieuwelandt–
Auteursrechtvrij
[pagina 26]
| |
Dit is dat tot ons leert Anthoni heeft doen dolen;
De schoonheydt van een vrouw heeft hem het hert ghestolen;
De schoonheyt van een vrouw die brenght hem in't gheuaer,
En hy als gansch verblindt, en wordt het niet ghewaer.
Haer wesen heeft sijn hert als in een net gheuanghen,
Hy luystert naer haer spraeck: maer 'tzijn Syrensche sanghen,
Hy let op haer ghesucht, en doet al haeren wil:
Maer al haer traenen sijn als van den Cocodril.
Dat niet in haer en is doet hem sijn hert verblinden,
Hy swilt van hoouaerdy, en barst van ydel winden.
Sijn hoocheydt, macht, en staet verheft hem sijn ghemoet:
Sijn eersucht is het gheen' dat hem soo dwaelen doet;
Sijn onghetrouw ghemoet veruoert hem tot vermeten,
En wordt van die hy mint door toouery beseten.
Hy slacht Hecaergos soon, den dwaesen Phaëton,
Die dwaeselijck vervoer den waghen van de sonn'.
Hy vlieght als Icarus tot aen der sonnen straelen:
Maer sal als hy met schand' oock schandigh nederdaelen.
Agrippa.
Den hoochmoet brenght den mensch tot een ellendigh endt.
C. Augustus.
Ick heb naer groote moyt vercreghen 't testament,
De Maeghden naer ghebruyck en wilden't my niet gheuen,
Om dat haer niemandt sou mistrouwen in haer leuen;
Maer wesen my de plaets waer het verborghen was,
Daer ick het haelen ginck, en doen den raedt voorlas.
Den raedt die vondt seer vremt dat hier een mensch sou lijden,
Dat hy by testament wou naer sijn ouerlijden:
Dan vremder vind' ick 'tgheen dat hy daer in ghebiedt,
Wat uyt-vaert dat hy wilt dat naer sijn doodt gheschiedt.
| |
[pagina 27]
| |
Hy meynt dat yder een hem sal met rouw beclaghen,
Wilt daerom datmen hem sal langhs de plaetse draghen,
En senden 'tlichaem dan aen sijn Cleopatra,
Op dat het eeuwigh blijf in Alexandria.
O Iuppiter! wat quaedt can desen dwaes versieren?
Hoe can sijn onuerstandt de reden van hem stieren?
Hoe thoont hy dat sijn hert in sijn verderf verheught?
En laet om sijnen lust de weghen vande deught.
Caluisius.
Gheen schaedelijcker quaedt en heeft hy oyt bedreuen,
Dan dat hy haer den schat der boecken heeft ghegheuen.
C. Augustus.
Help Goden wat ick hoor! wat boecken waeren dat?
Caluisius.
Die in Pargamon zijn de Conincklijcke stadt.
C. Augustus.
Die Ptolomaeus door Demetrium had' doen soecken?
Caluisius.
Die zijn't, daer waren wel tweehondert duysent boecken.
C. Augustus.
Weet ghy Caluisius, wat hy meer heeft ghedaen?
Caluisius.
Dat hy van tafel is met haer ras opghestaen,
Als hy haer op den voet tot teecken had' ghetreden,
En liet verachtelijck die hy daer had' ghebeden.
T'Epheso saghmen oock de cleynheydt van sijn hert,
Doen sy, daer hy het sach, voor hem verheuen wert,
Doen oock, wanneer hy sou van Voorsten rechter wesen,
Dat hy in sijnen stoel ginck minne-brieuen lesen.
| |
[pagina 28]
| |
Waer was oyt eenigh Vorst in dwaesheydt hem ghelijck,
Die om sijn hoer verliet de saecken van het rijck?
Waer liet, ô Caesar! oyt een man soo onbescheyden
Den rechter-stoel, als hy om soo een vrouw' te leyden?
Liet hy den ghenen niet, die voor hem stondt in't recht,
Soo haest als hy haer sagh, als haeren slaef of knecht?
Ginck hy haer ros-baer niet gheleyden naer haer wenschen,
En liet om recht te doen soo veel vergaerde menschen?
O Caesar! dit en meer veruoordert uwe saeck.
Agrippa.
Sijn onghetrouwigheydt veroorsaeckt meerder wraeck.
C. Augustus.
Gaet henen seght hem aen, dat hy niet hoeft te wachten:
Maer hier com' in mijn landt met sijn AEgyptsche machten,
In welcke plaets hy wilt gheef ick hem sekerheydt,
Tot dat hy sijne macht te hand-waert heeft gheleydt.
Soo wijt het cloeckste peerdt in eenen loop can loopen,
Vergunn' ick hem de plaets om stellen al sijn' hoopen:
Soo niet, dat ick hem sal gaen soecken waer hy zy,
Om straffen sijn ontrouw, en snoode hoerery.
Dat hy Ostrim nu gaet bidden voor sijn leuen,
Dat hy sijn offerhandt aen Isis nu gaet gheuen,
Dat hy vry honden roockt, en catten offer brandt,
Naer't oudt veruloeckt ghebruyck van het AEgyptsche landt.
Wy sullen door de gunst van ons danckbare Goden
Te niet doen sijn ghewelt, en gheuen ons gheboden.
|
|