Aegyptica ofte Aegyptische tragoedie van M. Anthonius en Cleopatra

[fol. C3r]

Ode ter eeren Gvilliam van Nievwelandt. Op sijn treur-endigh Spel van Marcus Anthonius en Cleopatra. Eerst verthoont Alsmen schreef sestien-hondert twintich en viere, Den eersten in Maye deur de Violiere. Binnen Antwerpen.

NAer dien Gulielmi grooten heest,
Veel meer beweght' als Orpheus eest

Tot Godes eer' en groote saken:

Soo comt dan all' wat const bemindt,
Dat ghy met my den lof begindt

Om sijnen naeme groot te maken.

Zephyrus comt wel-riekend' uyt,
Ghy voghelkens gheeft soet gheluyt:

Ghy dierkens wilt u al verblijden,

Nemt u vermaeck in't Nieuwelandt
Daer nu natuer haer const in plant

Meer als voor hem in gulde tijden.

Ghy Nymphkens comt dient uwen Al,
En oock ghy Musen na gheual,

Wilt hem Poësis croone gheuen,

Die van d'AEgyptsche Coninginn',
En Marc Anthoni dwase minn'

Soo schoonen treurspel heeft herschreuen.

'T constich gheslacht sal dijnen naem
Vermelden deur de snelle faem,

En u voor const met jonst begroeten:

Maer soo 't ghebreckt my aende daet
Soo bid' ick nemet niet in't quaet

Dat u het willen comt ontmoeten.

Ick wensche dat ghy t'alder tijdt
Voor Midas oordeel wort bevrijdt,

En dat met vreucht in al u leuen

V' hooghe Musa leeft in rust,
En haer vermaeck met nieuwen lust

In Pegasi riuier verheuen.

Naiadon schoudt de bosschen dicht,
Comt dat ghy nieuwe cransen vlicht;

Ick schenck daer toe schoon Violieren:

Dienter noch iet pluckt ghy de rest,
Haelt Daphne t'saem, het dunckt my best,

Om Nieuwelandt sijn hooft te cieren.

Leeft in rust.

Violiere.