De kleine pligten (4 delen)

LXX. Brief.
Willem P. aan Emilia P.

Amsterdam, 5 September 1814.

Lieve Zuster!

Zoodra als ik uwen brief van 24 Julij ontvangen had, heb ik er mijn werk van gemaakt, om aan Mevr. P. voor uwe en mijne rekening 6000 fr. te zenden, met een' brief in welken ik te kennen geef, dat wij haar niet in verlegenheid willen laten, maar toch niet wel begrijpen hoe zij zoo aan lager wal wezen kan, enz. Ik heb gemeend fredrik maar buiten deze zaak te moeten laten, eensdeels om dat hij al genoeg last van moeder gehad heeft, anderdeels om dat het heertje zelf zijn

[p. 55]

geld schijnt noodig te hebben. Over dat artikel heb ik hem geschreven, en er eenige waarschuwingen, naar aanleiding van uwe meening bijgevoegd, waarop ik dan eenige dagen geleden tot antwoord gekregen heb, dat ik gerust kan zijn, want dat hij niet tot eigen gebruik al het gevraagde heeft, noodig gehad, dan wat hij er mede gedaan heeft, vindt hij in zijne wijsheid niet goed mij te melden. Dit spijt mij, want ik weet hoe jonge lieden zich ligt laten verblinden door wat hen van anderen als zeer schoone daden wordt voorgesteld, terwijl wat zij doen, groote onvoorzigtigheden zijn, die dikwijls slechte gevolgen naar zich sleepen. Ik vrees, dat aan iemand geld geleend is geworden, en wat weet fredrik van contracteren op eene wijze, die de teruggave verzekert? Heeft hij op eenen lossen voet onderhandeld zoo kan zijn uitschot wel voor altijd weg zijn, dit zou er nu voor eens niet op aan komen, maar indien hij zijne edelmoedigheid op soortgelijke wijze voortzet, kan hem zulks in het eind tot groote schade gedijen. Ik wil er het beste van hopen, maar zijne achterhoudendheid bevalt mij geenszins. Aan den Heer A. heb ik ook geschreven, om inlichtingen, aangaande het uiterlijk aanzien ten minste van moeder's boedel, maar deze thans naar Monbéliard zijne geboorteplaats vertrokken zijnde, om daar stil te gaan leven, en zijn Instituut aan een' ander overgedaan hebbende, zoo heeft eerst mijn brief hem derwaarts moeten volgen, en heb ik pas gisteren een antwoord gekregen, dat

[p. 56]

niets afdoet, wijl de Heer A. niet meer van moeder weet dan wij te voren ook wisten, namelijk, dat zij op haar gemak scheen te zijn. Wij zijn dus genoodzaakt ons bij den wensch te bepalen, dat wij niet gedwaald mogen hebben, door te veel vertrouwen op een intrigant schepsel te stellen, maar hoe het zij, ik ben met u eens, dat het beter is misleid te worden, dan zich aan onmedogendheid schuldig te maken.

Christine is na de Rotterdammer kermis weder hier gekomen, wij hebben (want ik ben daar toen ook eenige dagen geweest), heel wat moois gezien en braaf van alle vermakelijkheden gebruik gemaakt. Diederik van B., mijn oude vriend van de Akademie, heeft onlangs eenige dagen bij ons gelogeerd; hij lachte, om wat hij mijne complaisances voor mijne vrouw noemde, en vond, dat ik wat te veel haren zin deed, daarom was het, onder ons gezegd, mij lief, dat hij weg ging, want ik hou niet van dat gedurig berispen van daden, die uit goeder deugd geschieden, door iemand dien men bij zich aan huis alle beleefdheid aandoet. Maar diederik is altijd een' vijand van het huwelijk geweest, en had, geloof ik, wel gewild, dat ik hem alle avonden in het college vergezeld en mijne lieve vrouw alleen te huis gelaten had. - Ons kindje wordt allerliefst, maar ik zou wel wenschen, dat er nog een bij kwam, want mamatje troetelt het, dunkt mij wat al te veel en zal het, vrees ik, wat eigenzinnig maken. - Ik kom zoo op het oogen-

[p. 57]

blik van het huis van van L., waar ik eens zelf was gaan vragen hoe het met hen was, want hij is sedert omtrent veertien dagen zeer ernstig ziek. Ik sprak zijne zuster julie, die mij vraagde of gij al iets van deze zaak wist, en mij anders verzocht u, uit naam van uwe vriendin, er van te verwittigen. De lijder was nu eenigzins bedaarder dan in den voormiddag, evenwel vond de doctor zijnen toestand zeer zorgelijk, en vreesde dat indien er tegen den nacht eene verheffing van koorts kwam, hij zulks niet zou kunnen doorstaan, zijn dood zou een' geduchten slag voor dat huishouden zijn! - Onder de nieuwsjes van den dag vertelt men, dat de zoon van de Wed. S., die uiterlijk ongewond van zijnen veldtogt, als garde d'honneur, is terug gekomen, eene inwendige harten wond gekregen heeft, en eerstdaags naar Brussel vertrekt, om zijne schoone weder op te zoeken; men noemt de freule W. als het voorwerp zijner aanbidding, is er niet een meisje van dien naam, staande uw verblijf, op Retraite bij Mevr. R. geweest? Mij dunkt, dat ik u dien naam wel heb hooren noemen. - Jeanne van F. is verleden zondag met pieter U. getrouwd, dat is een jong paartje, maar de helft van de opgespaarde duitjes, die zijne tante geertruid van A. hem vermaakt heeft (mits hij de witte kat zoo lang die leefde zou onderhouden), was een lokaas, hetwelk zoo al niet zijne bruid, ten minste vader en moeder van F. zijne mismaaktheid heeft over het hoofd doen

[p. 58]

zïen. Dit nieuwe huishouden wordt op eenen ruimen voet aangelegd. Van het ouderlijk huis van U. hetwelk hem toebehoort, zal de stoep weggegooid worden, en het inwendige eene groote vertimmering ondergaan. Er wordt eene fraaije equiépage aangelegd, en naar eene buitenplaats omgezien. De guldens van geertruid zullen niet weten wat hen gebeurd, als zij zoo de wereld ingestuurd worden. - Hier ingesloten een briefje van mijne vrouw, in hetwelk zij mij verhaalt al wat zij nieuws wist, geschreven te hebben, ik behoef dus mijne lijst van soortgelrjke tijdingen niet te verlengen. Ontvang mijne hartelijke groete en wees steeds van mijne opregte broederlijke vriendschap verzekerd.

willem P.