Merkweirdig-lied

De bedroefde Minnaeresse.

Stemme: ontwaekt Sophie t'is mey.

IK hebt onlans een brief gekregen,
Van myn minnaer myn besten vriend,
Waer voor ik was dikwils verlegen,
Dat hy was van de dood verslind,
't Is nu eylaes thien maenden geleden:
Dat hy vertrok met pak en zak;
'k Meynde dat myn jong herte braek.    b.

Daer by laet hy my voorders weten,

Als dat hy is nog kloek en gezond,
Dien dag en zal ik tog noyt vergeten,
Wanneer hy heeft myn hertjen doorwont
Ik zit dikwils met traenen in d'oogen,
Als ik bezien myn onnoozel bloed:
Die zynen Vader zoo lang derven moet.    b.

ô Dag van droefheyd en van helende,

ô Dag van weedom en van verdriet,
Alwaer ik my nu keeren of wende,
't Is al misirie dat ik hier zie;
Kom ik myn kind zyn voedsel te geven,
Gelyk een waere Moeder moet doen,
Om haer teer schaepken op te voen.    b.

Gaen ik by myne ouders of vrienden,

Als ik ben in den uyttersten nood:
Geen hulp of troost en is er te vinden,
Ach God ik waere veel liever dood!
Als ik myn kind zyn traenen afdroogen,
Ik zeg ach kind en kreyst tog niet meer,
Gy doet u Moeders hert zoo seer.     bis.

Hoe menig keer hebbe ik by nachten

Traenen gestort in overvloed:
En ook gedaen myn droeve klagten,
Als ik dagt op myn minnaer zoet!
En als ik myn kleyn kintjen aenschoude,
Dat heeft zyn Vaders zoet gelaet,
Die nu thien maenden is soldaet.    bis.

Maer weer ik zugten weenen of klaegen

Mynen minnaer en hoort my tog niet,
Een dochter en peyst niet in haer dagen,
Van zoo te komen in het verdriet:
Spiegeld u hier aen myn teere zinnen;
Wanneer gy in de jonkheyd verkeert,
Van zoo niet te komen in het verzeer.    b.

Eynde. door L. VAN NESTE, tot Geeraerdsbergen.