Merkweirdig-lied

[p. 2]

De ondoorgrondelyke Liefde,

Stem: ik ben een meysken als myn moeder.

ALs ik peys hoe de liefde en min
Zoo menig mensch komt te ontstellen,
Op d'aerde is er niet dat den zin
Ende gedagten meer kan kwellen,
De liefde overwin het al:
De liefde kan geen mensch bepaelen,
Zy bringt menige maegd tot val,      bis.
Eer zy gedenken op de Straelen.

Liefde komt zoo dikwils een meyt

By nachten haer gemoet t'onvonken:
Jae in den fleur van haeren tyd,
De liefde maekt hun dikwils dronke;
Schoon dat zy niet en weet waer door,
Dat zy zoo daenig word bevogten:
Die van de liefde is aengepoort,
Dat zyn de alderswaerste togten.

Als een jongman een dogter mind,

Hy is als met ketens gebonden;
De liefde hem zoodaenig verblind,
Geen bitterheyd word er gevonden,
Is hy in plaisier of vermaekt:
Nog tragt hy by zyn lief te wezen,
Wilt hy vinden den zoeten smaekt,
Zyn Engelin kan hem genezen.

Schoon dat de liefde is stom en blind,

zy Komt veel menschen te bestryden:
Ider een die is haeren vriend,
Zoo wel in vermaek als in lyden,
Zy heeft ook zoo menige jongheyd:
Gebragt jae onder de soldaeten;
Die in den fleur van hunnen tyd,
Hun vaderland moesten verlaeten.

Nogtans moet ider een op d'aerd',

De liefde haer al eer toeschryven:
Zy is het alderhoogste in waerd,
De liefde is zoet en zy zal blyven,
Is er geen liefde in 't houwelyk:
Wat plaisier word er daer gevonden,
De liefde is onbegrypelyk;
Geen mensch kan de liefde doorgonden.