|
| |
| |
| |
Geluck-wenschinge aen de vermaerde stadt ende provincie van Mechelen,
Over de gecomen ende geapprobeerde HH. RELIQUIEN van den H. CASIMIRUS Conincklijcken Prince van Polen, ende PATROON der SODALITEYT van de meerder jaerige jongh-mans, opgerecht in het Collegie der Societeyt Jesu binnen Mechelen.
O VVonder groot gheluck! ô Goddelijcken zeghen!
Den langh gewensten schat, Godt lof, die is gekreghen,
Verheven boven 't goudt, en kostelijck gesteent,
Die nae soo menich tydts van Godt ons is verleent.
Vyf jaer, oft daer ontrent hadt Phoebus met sijn waghen
Met alle vlyt getracht den weerden schat te draeghen,
Maer't was al even nae; oft hy het onder-nam,
'K en weet niet wat het was, al datter tusschen quam.
| |
| |
Doch soo door Godts bestier de saeck was onder-nomen,
Dan is den grooten schat ten lesten aen gecomen,
Men geeft aen Casimir den blyden willecom,
En wenschen allegaer te sien sijn Heylighdom.
Hier toe zijt ghy van Godt ô Mechelen vercoren,
Voor menigh ander Stadt, met al u In-geboren;
Men biedt u veel geluckx met desen weerden Pandt,
Van Godt u toe gejont van't Lituaensche Landt.
Om u soet aerdigh volck zyt ghy van oudts gepresen;
Oock tot des Keysers woonst' hier voortydts uytgelesen;
't Arschbisdom, 's Conincx Raedt met recht u oock verheft,
Nochtans dees nieuwe jonst noch alles over-treft.
V seghen langh begon, van menigh hondert jaeren,
wanneer dien weerden Man Godts jonst u quam verclaren,
Rumoldus met den naem, van Conincklijck geslacht,
Die u tot Christi Kerck en waerheydt heeft gebracht.
Hoe was hy niet besorght voor't best van allegader,
Van jeder een genoemt den goedertieren Vader!
Die Vaderlijcke sorgh' toond' hy oock tot sijn graf,
wanneer hy om Godts dienst sijn bloedt ten besten gaf.
Voorwaer een droeven slagh voor sijn verlaeten schapen!
VVie sou nu voor haer ziel een saligh voedtsel raepen?
Maer 't was noch eenigh troost in't ongeluck en pyn,
Midts hy voor heel de Stadt wild' haeren trooster zijn,
Eylaes! door't helsch bedryf was hy daer doodt gebleven!
Doch heeft aen al sijn volck tot Mech'len willen geven
Syn weerdigh Heylighdom dien alder-meesten schat,
Tot welvaert van het volck van sijn beminde Stadt.
Hoe dickmael heeft de kracht van't Lichaem niet gebleken!
Een jeder, oudt en jonck die kander noch van spreken:
| |
| |
Van al de jonst en deught van diên vermaerden Man
Heel't Mechelsche gebiedt daer van getuygen kan.
In arremoey, in Pest, in sieckt', in oorloghs tyden
Rumoldi wacker handt quam voor u Borgers stryden,
Dan toond' hy met de daedt in druck en in den noodt,
Dat hy beschermer was oock in d'aen staende doodt.
Men spreeckt noch over al van u vol-comen seghen;
Men siet Godt is tot u om u Patroon genegen;
Betrouwt op desen Vriendt, die u noyt laeten sal,
En u bevryden wilt van druck en on geval
Doch met dit groot geluck, 't is daer niet by gebleven;
Xavier dien grooten Man heeft hier oock willen leven
In't deel van sijnen erm; hier wilt hy neder slaen,
Om oock u Borghery, en vrienden by te staen.
Hoe heef[t] hy't niet bethoont, als jeder een cost mercken,
En hedendaeghs noch blyckt in al sijn wonder wercken:
Soo veelderhande jonst spreeckt van dien wond're[n] Man,
Jae menich stommen mensch het self getuygen kan.
Siet hier een nieuw geluck, om u weer te beschermen,
En het verlaeten Volck met raedt en daedt t'ontfermen,
Siet Ivo Godes Vriendt, der armen toe-verlaet,
Vercoren tot Patroon, oock van des Conincx Raedt.
Dit was oock sijnen wensch hier inde Stadt te woonen,
En oock door sijn Gebeent' sijn liefd' en jonst te t[h]oonen.
Hy wenst' aen wees en weef hun toevlucht maer te zijn,
Hun by standt in den noot en trooster inde pyn.
O wonder groote jonst! ô welvaert voor ons allen!
Godt schynt op dese Stadt met hert en sin vervallen.
Siet, Godt aen jeder Staet jont sijnen eyghen Vriendt,
Syn Toe-vlucht, sijn Patroon, die hem het beste dient.
| |
| |
Godt lof, de Jeught der Stadt heeft oock haer eygen' segen,
Godt lof, heeft oock een deel van Casimir gekregen,
Van't Lichaem van dien Prins, datmen naer hondert jaer,
Noch on bedorven vondt, oft noch in't leven waer.
Verheught u oock ô Jeught, ghy die hebt langh te voren
Voor Leydtsman en Patroon Prins Casimir verkoren,
Verheught u in dees jonst naer uwen wens[c]h geschiedt,
Midts ghy hier uwen Vriendt in sijn gebeente siet.
Doch tracht hem altemael met vreughden te verheffen,
En op sijn blyde Feest d'een d'ander t'over treffen;
Maer siet noch boven al, ô uyt gelesen Jeught,
Dat g[ij] oock samen volght Prins Casimirus deught.
Voor't lest aen heel de Stadt in segen hoogh verheven
Ick wensch en hop', dat Godt noch meerder jonst sal geven,
En dat soo menich Vriendt van Godt haer toe-bereydt,
Een jeder leyden sal tot sijne saligheydt.
|
|
Auteursrechtvrij