Vondelingskens

[p. t.o. 3]

[p. 5]

Vondelingskens

[p. 7]

Vondelingskens

'k Vond z'in Vlaandren, waar geen hand

Zegent d'idealen...;

Waar men, als een vreemde, bant

D'eigen zoete tale.

'k Vond ze, waar geen zachte stem

Door m'n zuchten streelde...;

'k Vond ze ver, heel ver van hem,

Ver van alle weelde.

In 't vertellen van wat wind...,

't Ritslen van de hagen...,

In de kijkers van een kind...;

't Scheem'ren van de dagen...

'k Vond z'in 't eigen stil gedacht...,

In wat bloemen-zegen...;

'k Vond ze, spelend langs de gracht

Van verlaten wegen...

............

[p. 8]

 

Zoudt ge weelde vragen toch

 

Van die schaam'le dingskens...?

 

't Zijn geen rijke kind'ren..., och,

 

't Zijn maar vondelingskens...